دلالت روشن آیه وضو بر لزوم مسح و روایات چشم گیر در این مورد، ایجاب مى کند که فقیهان اهل سنت در این مسأله تجدید نظر کنند و از این طریق گامى به سوى وحدت در رفتار بردارند. جابر بن عبداللّه گوید: امام باقر(ع) به من فرمود: «بر سر و پاها مسح بکش». هم چنین بسر بن سعید مى گوید: «عثمان وضو گرفت و بر سر و پاها سه بار مسح کشید و گفت: رسول خدا این چنین وضو مى گرفت». از سویی عامر الشعبى، مى گفت: «اساس وضو را دو شستن و دو مسح کشیدن تشکیل مى دهد».

بزرگان از صحابه و تابعین همگى بر عظمت و بزرگوارى و علم امام باقر(ع) اجماع و اتفاق نموده اند که از آن جمله مى توان به افراد زیر اشاره کرد: جابر بن عبداللّه، امام صادق(ع)، محمّد بن منکدر، عبدالله بن عطاء، حسن بصرى و ثورى و دیگران.

در جاهلیت به بستگان نزدیک حق مى دادند که در امر ازدواج زنان و دختران خویشاوند دخالت کنند. طبق این رسم، برخي ياران پيامبر(ص) از رجوع خواهر، دختر عمو و ... به شوهران سابق ممانعت مي نمودند. لذا آيه فوق نازل شد و اين گونه دخالت ها را نفى نمود.

 دو شان نزول درباره این آیات ذکر شده: 1-  در شأن برادران عبدالرحمن بن ثابت نازل شد که بعد از مرگ او اموال وی را بین خود تقسیم کردند و به همسر و فرزندانش ندادند و همسرعبدالرحمن به پیامبر(ص) شکایت کرد.  2- جابر بن عبداللّه در مورد نحوه تقسیم ارث از پیامبر(ص) سوال کرد که آیات فوق نازل شد و به آن پاسخ داد.