كميته يكسان سازى مصاحف در انجام مأموريت خود سه مرحله اساسى را طى كرد: 1. جمع آورى منابع صحيح براى تهيه مُصحف واحد و انتشار آن بين مسلمانان. 2. مقابله مصحف هاى آماده‌ شده با يكديگر. 3. جمع آورى مُصحف ها و يا صحيفه هايى كه قرآن در آنها ثبت شده بود از تمامى بلاد اسلامى و نابود كردن آنها، و بالاخره الزام همه مسلمانان به قرائت اين مُصحف و منع آنان از تلاوت مُصحف هاي ديگر؛ اما سهل انگاری خلیفه در انتخاب اعضای کمیته، و تسامح و عدم دقت از سوی اعضا، سبب پیدایش اختلاف در قرائت قرآن گردید.

امام علي(ع) در مورد مشكلات عظيم پیامبر(ص) در دوران رسالتش مي فرمايد: «گواهى مى دهيم محمد فرستاده اوست، كسي كه در راه رضاى خدا در درياى مشكلات غوطه ور شد، بستگان و نزديكانش ناپايدار و بيگانگان در دشمنيش مصمّم بودند، عرب براى نبرد با او زمام مَركب ها را رها ساخت و با شتاب به سوى او راند تا از دورترين نقطه و پرفاصله ترين خانه، عداوت خويش را در برابر وى ظاهر سازد». آری دشمنان هر كاري كردند تا اسلام و پيامبر(ص) شكست بخورد، ولى چون خدا مى خواست اين نور الهى خاموش نشود، نقشه هاى آنها را نقش بر آب كرد و شرق و غرب عالَم را به تسخير اسلام در آورد.

بعضى از طوائف عرب و غير عرب، قسمتى از زراعت و حيوانات را بدون دليل بر خود حرام کرده و تحريم آن را به خدا نسبت مى دادند آيات فوق نازل شد و آنها را از اين عمل ناروا باز داشت.

در آيات 278 و 279 سوره «بقره» که مربوط به مسأله حرمت ربا می باشد، آغاز آيه خطاب به «مؤمنان» است و پايان آن نیز ترك رباخوارى را نشانه ايمان مى شمرد. این نحوه خطاب می تواند بدین دلیل باشد که چون قبل از نزول این آيات ربا خوارى ممنوع نشده بود، در ميان مردم رواج داشت و آلودگی آن زندگی شان را فرا گرفته بود. لذا خداوند مومنان را مخاطب قرار داده، از آنها می خواهد به ربا دست نیالایند.