در روايات هر تلاشي براي تأمين «صلح» در جوامع انسانى تاييد شده تا آنجا كه در حديثى آمده: «پاداش كسى كه در ميان مردم صلح ايجاد كند، همچون پاداش مجاهدان در راه خدا است». در فرمان امام علي(ع) به مالك اشتر نيز آمده: «هرگز صلحى را كه از راه دشمن پيشنهاد مى شود و رضاى خدا در آن است رد مكن، كه باعث تجديد قوا در سپاه، آرامش از غم ها در خود، و مايه امنيّت براى ملّتت است»؛ ولى بايستي بعد از انعقاد پيمان صلح كاملا مراقب دشمن بود؛ زيرا گاه هدف دشمن از برقرارى صلح، غافلگير كردن است.

1 ـ منظور، «شجره زقوم» است و آن درختى است که طبق آیه 64 سوره «صافات» در بن جهنم مى روید، و ثمره اى ناگوار و رنج آور دارد. این شجره طبق آیات 46 تا 47 سوره «دخان» خوراک گناهکاران است و همچون فلز گداخته در دل مى جوشد. 2 ـ منظور قوم سرکش یهود هستند، چون آنها همانند درختى هستند با شاخ و برگ فراوان اما مطرود درگاه پروردگار. 3 ـ در بسیارى از تفاسیر شیعه و اهل تسنن، نقل شده که «شجره ملعونه»، «بنى امیه» هستند؛ «فخر رازى» در تفسیر خود روایتى در این زمینه از «ابن عباس» نقل مى کند.

تعدد درب های بهشت که وسعت آنها به اندازه چهل سال راه است، به خاطر رفاه وارد شوندگان یا تنوع و... نیست؛ بلکه اشاره به اعمالى است که سبب ورود به بهشت مى شوند. به عنوان مثال طبق روایتی، بهشت درب هائى به نام هاى مختلف دارد، از جمله: درب مجاهدان، و آنها مسلح به همان سلاحى که با آن جهاد کرده اند از آن درب وارد بهشت مى شوند و فرشتگان به آنها خوش آمد مى گویند. از سویی تعداد درب های بهشت، بیشتر از درب های جهنم است که نشانه غلبه رحمت خدا بر غضب او است.

طبیعت زندگى این جهان مادى فناپذبر و نابودشدنى است، اما هر چیزی که نسبتى با ذات پاک و ابدی خداوند پیدا کند رنگ ابدیت مى گیرد. اعمال صالح ابدى هستند، شهدا، حیات جاویدان دارند، پیامبران، امامان، دانشمندان راستین و مجاهدان راه حق، تاریخشان توأم با ابدیت است، چرا که همه رنگ الهى دارند. به همین دلیل است که آیات قرآن به ما هشدار مى دهد: بیائید و سرمایه هاى خود را براى خدا و در راه خلق خدا و جلب رضاى او به کار اندازید.

منظور ازعادیات در این آیه، اسبان مجاهدان است که با سرعت به سوى میدان جهاد پیش مى روند، یا شتران حاجیان است که در فریضه حج در میان مواقف و اماکن مقدس به سرعت حرکت مى کنند.