در آيات و روايات نشانه هائى از «ابرار» ذكر شده است. از جمله: 1ـ وفاء به نذر 2ـ خوف از عذاب 3ـ اطعام مسكين و يتيم و اسير 4ـ اخلاص 5ـ ترس و خوف از پروردگار در روز قيامت. پیامبر(ص) فرمودند: «نشانه ابرار ده چيز است: 1ـ دوست مى دارد براى خدا 2ـ دشمنى مى كند براى خدا 3ـ مصاحبت مى كند براى خدا 4ـ جدا مى شود براى خدا 5ـ غضب مى كند براى خدا 6ـ راضى مى شود براى خدا 7ـ عمل مى كند براى خدا 8ـ طلب و درخواست مى كند براى تقرب به خدا 9ـ خشوع کننده است 10ـ احسان مى كند براى خدا».

ایشان در رساله «سير و سلوك» 25 دستور برای سلوک الی الله داده است: 1- ترك آداب و عادات و رسوم؛ 2- عزم قاطع بر پيمودن راه؛ 3- رفق و مدارا؛ 4- وفا؛ 5- ثبات و دوام؛ 6- مراقبت؛ 7- محاسبه؛ 8- مؤاخذه؛ 9- مسارعت؛ 10- ارادت؛ 11- ادب؛ 12- نيّت؛ 13- صَمْت؛ 14- جوع و كم خوردن؛ 15- خلوت؛ 16- سَهَر و شب بيدارى؛ 17- دوام طهارت؛ 18- تضرّع به درگاه خداوند؛ 19- پرهيز از خواسته هاى نفس؛ 20- رازدارى و كتمان سرّ؛ 21- داشتن مربّى؛ 22- ورد؛ 23- نفى خواطرات؛ 24- فكر؛ 25- ذكر.

در بسیارى از کتب تفسیر و روایت نقل شده که خداوند او را به این جهت صادق الوعد شمرده که او به قدرى در وفاى به وعده اش پافشارى داشت که با کسى در محلّى وعده اى گذاشته بود، و طرف مقابل فراموش کرد و نیامد، اسماعیل (ع) تا یک سال در انتظارش بود. یعنی یک سال به آن محل سرکشى مداوم  می کرده است. نه این که یک سال کار و زندگى خود را تعطیل کند و دائماً در آنجا بماند. البته این اسماعیل همان اسماعیل معروف، فرزند ابراهیم (ع) نیست بلکه اسماعیل بن حزقیل از انبیاء بنى اسرائیل است.

آیه 1 سوره مائده، دلیل بر وجوب وفا به تمام پیمان هائى است که میان انسان ها و یا انسان با خدا، به طور محکم بسته مى شود. مسأله وفاى به عهد و پیمان از اساسى ترین شرائط زندگى دسته جمعى است و بدون آن، هیچ گونه همکارى اجتماعى ممکن نیست و بشر با از دست دادن آن، زندگى اجتماعى و اثرات آن را عملاً از دست خواهد داد. به همین دلیل در منابع اسلامى تأکید فوق العاده اى روى این مسأله شده است، تا آن جا که در روایتی می خوانیم: آن کس که به پیمان خود وفادار نیست دین ندارد.

قرآن درباره عدالت اجتماعى مى فرمايد: «ما پيامبران خود را با دلايل روشن فرستاديم، و با آنها كتاب آسمانى و ميزان نازل كرديم تا مردم قيام به عدالت كنند». و  به همه افراد با ايمان مى فرمايد: «همواره و هميشه قيام به عدالت كنيد». در زمينه روابط اجتماعى، قراردادها و عهد و پيمانها حتى با غير مسلمين مى فرمايد: «و به عهد وفا كنيد، كه از عهد سؤال مى شود». در زمينه دفع و جبران هر گونه خسارت ناشى از تجاوز ديگران، مى فرمايد: «هركس به شما حمله كرد، همانند حمله وى بر او حمله كنيد و از خدا بپرهيزيد ».