معنی و مفهوم واژه «عقل»

معنای واژه «عقل» چیست؟

«عقل» از «عقال» به معنای طنابی است که بر پای شتر می بندند تا حرکت نکند؛ و از آنجا که نیروی خرد، انسان را از کارهای ناهنجار باز می دارد این واژه بر آن اطلاق شده است. بعضی «عقل» را به معنی «حجر» و «منع» تفسیر کرده اند، و بعضی آن را به معنی «علم به صفات اشیاء از حسن و قبح و کمال و نقصان» می دانند. لکن به نظر مى رسد كه ريشه اصلى، همان منع و بازداشتن است.

منظور از «اصحاب الحِجر»

اصحاب حجر چه کسانى بودند؟

«اصحاب الحِجر» قوم سرکشى بودند که در سرزمینى به نام«حِجر» زندگى مرفهى داشتند، حجر از شهرهاى تجارى عربستان، در مسیر کاروان های مدینه و شام، در یک منزلى وادى القرى در جنوب تیمه بوده و امروز تقریباً اثرى از آن نیست. آنها پیامبر بزرگشان«صالح»، که براى هدایت آنها مبعوث شده بود، را تکذیب کردند و سرانجام عذاب الهی آنها را فراگرفت.

معرّفی «اصحاب حجر»

منظور از «اصحاب حجر» در قرآن، چه کسانی هستند؟

اصحاب حجر قومی بودند که در سرزمینى به نام «حِجر»، زندگى می کردند و براى خود خانه هاى امن و امانى در دل کوهها مى تراشیدند. پیامبر بزرگشان «صالح» براى هدایت آنها مبعوث شد، ولی آن ها آیات خداوند را تکذیب کردند و عذاب الهی به صورت صدای صاعقه ای مرگبار آن ها را نابود کرد. بعضى از مفسران و مورخان  معتقدند: حجر شهرى بوده در مسیر کاروان مدینه و شام در یک منزلى «وادى القرى» و در جنوب «تیمه»  که امروز تقریباً اثرى از آن نیست.
 

محتواى سوره حجر

سوره «حجر» حاوى چه مطالبى مى باشد؟

محتواى سوره حجر را در هفت بخش می توان خلاصه کرد: 1- آیات مربوط به مبدأ عالم هستی؛ 2- آیات مربوط به معاد؛ 3- اهمیت قرآن؛ 4- داستان آفرینش آدم و سرکشى ابلیس؛ 5- اشاره به سرگذشت اقوامى همچون قوم لوط و صالح و شعیب؛ 6- انذار و بشارت؛ 7- دعوت از پیامبر(ص) به مقاومت و دلدارى او در برابر توطئه هاى شدید مخالفان.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمامُ عليٌّ(عليه السلام)

أصدَقُ شيء الأجلُ

راست ترين چيز، اجل و مرگ است

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 44