استاد فقید حضرت آیت الله معرفت(ره): برخی سوال می‌کنند که آيا قرآن براى «سحر»، تأثيرى فراتر از تأثير اسباب و علل طبيعى باور دارد؛ چنان كه اهل جادو و جنبل باور دارند؟ در جواب باید گفت: قرآن چيزى در اين زمينه جز تصريحاتى مبنى بر ناتوانى و بى‌پايگى و رسوايى جادو و جادوگران ندارد و سحر و جادو را تنها چشم بندى و خيال پردازى مى‌داند كه واقعيتى در پس آن نيست.

حضرت علی(ع) به معاویه درباره به هلاکت انداختن خودش و مردم هشدار داده و مى فرمايد: «گروه بسيارى از مردم را به هلاكت افكندى و با گمراهى خويش آنها را فريفتى و در امواج درياى [فتنه] خود انداختى، به گونه اى كه تاريكى ها آنها را فرا گرفت و امواج شبهات آنان را به تلاطم افكند». آن گاه حضرت علي(ع) به نتيجه اين خدعه ها و شبهه افكنى ها اشاره كرده و مى فرمايد: «اين سبب شد كه آنها از حق باز گردند و به دوران گذشته [جاهليّت] روى آورند به حق پشت كنند و [مثل عرب جاهلى] به حسب و نسب و تفاخرات قومى تكيه نمايند».

سحر در حقیقت به هر کار و چیزی که مأخذ آن مخفی و پنهان باشد گفته می شود که گاهی با نیرنگ و خدعه انجام می شود و گاه با استفاده از عوامل تلقینی و گاه از طریق خواص ناشناخته فیزیکی و شیمیائی و گاه با کمک گرفتن از شیاطین. سحر در اسلام از گناهان کبیره محسوب می شود؛ زیرا باعث گمراهی مردم و تحریف حقایق می شود. اما برای ابطال ادعای مدعیان و از بین بردن اثر سحر در دیگران جایز است.

«غَرُور» (بر وزن شَرور) از مادّه «غُرور» (بر وزن شُعور) در اصل به معناى خدعه و نيرنگ و غفلت در حال بيدارى آمده است؛ و شيطان را از اين جهت «غَرور» گفته اند كه افراد را با نيرنگ و فريب خود از راه بيرون مى برد، و حق و باطل را در نظر آنان دگرگون مى سازد.

امام صادق(عليه السلام) از پدرانشان نقل مى كنند كه از رسول اللّه(صلی الله علیه و آله) سؤال شده درباره اينكه نجات در روز قيامت در چيست؟ فرمودند: «در اينكه با خداوند خدعه نكنند كه با آنها خدعه مى كند...» گفته شد: چگونه با خدا خدعه و نيرنگ مى شود؟ فرمود: «به اينكه عمل مى كند بر طبق امر خداوند و غير او را با اين عمل اراده مى كند و براى خدا انجام نمى دهد...».