در منابع اهل سنت گفته شده که آیه افک از عایشه به عنوان یکی از همسران رسول خدا(ص) رفع اتهام اخلاقی می کند. در بعضی منابع تفسیری شیعی این زن ماریه دانسته شده است. بر هر دوی این نقل ها اشکالاتی تاریخی و اعتقادی وارد است، امّا شیعه به مضمون این آیه و در عمل به حدیثی نبوی «مَا بَغَتْ امْرَأَةُ نَبِيٍّ قَطُّ» و به اعتراف مخالفان، دامان همسران همه پیامبران، از جمله عایشه را از این اتهام پاک می داند و در عین حال صریحا اعلام می کند رفع چنین اتهامی فضیلت و عدالتی را برای عایشه در امور دیگر اثبات نمی کند و نمی تواند بر خطاهای او در مخالفت با آیه «وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ»؛(در خانه های خویش بمانید)، و خروج از خانه پیامبر و مخالفت باحضرت علی(ع) بعد از پیامبر(ص) و راه انداختن جنگ داخلی سرپوش بگذارد. به عبارت دیگر «رفع اتهام اثبات فضیلت نمی کند».

كساني كه شاهد ولادت حضرت مهدي(عج) بوده اند عبارتند از: حكيمه دختر امام جواد(ع)، زن قابله، نسيم و ماريه و كنيز امام عسكرى(ع).

این آیه درباره ولید بن عقبه نازل شده که وقتی مامور شد زکات قبیله بنى المصطلق را بگیرد، مردم قبیله به استقبالش شتافتند، او خیال کرد به قصد کشتن او می آیند، ترسید و برگشت و به پیامبر(ص) گفت: که آنها از پرداخت زکات خوداری می کنند. پیامبر(ص) فردی را برای تحیق فرستاد، که مشخص شد آنها نماز می خوانند و به اسلام پایبند هستند و خبر ولید دورغ می باشد.

وى از شيعيان شريف بصره و مورد احترام آنان بود. هنگامى كه هنوز ابن زياد در بصره بود و همه راهها را كنترل مى كرد، يزيد بن ثُبيط تصميم گرفت تا به سوى امام حسين(ع) كه در مكه حضور داشت رهسپار شود. او و همراهانش در مکه به امام ملحق شدند و تا کربلا با حضرت بودند. در روز عاشورا دو فرزند یزید بن ثُبَیط در حمله اول به شهادت رسیدند و خودش در حملات بعد شهید شد.