مطالعه پوشش بانوان دوره های گوناگون تاریخ ایران پیش از اسلام نشان می دهد که زنان ایرانی لباس های پوشیده داشتند و حیا و عفاف خصوصیت ذاتی این زنان حتی پیش از ورود اسلام بوده است. حیا و عفافی که عامل مهمی در پذیرش حکم شرعی «حجاب» بعد از ورود اسلام به ایران بود.
در ميان اقوام و تمدن های عهد‌ باستان‌، پوشش زن ايرانی در مقايسه با پوشش تمدن های ديگر کامل تر است. از اين رو، در هـيچ کتيبه ای نمي توان زن ايرانی را‌ با سر برهنه مشاهده کرد‌. در‌ تمامی مواردی کـه از زنان در شاهنامه نام برده شده، سخن از پوشیدگی، اصالت، پاکی، راستی و نمونه کامل زنـانگی آنان است‌.
مـجسمه ها و نـقش های برجسته و تصاویری که از دوره های مختلف ایران قبل از‌ اسلام برجا مانده، همه نـشان مـی دهد که هم پوشاک مردان و هم پوشاک زنان‌ بلند و گشاد است. در ایران باستان‌ تمام‌ زنان سرپوشی بر سـر داشـتند و این همان روسری یا حجابی است کـه زنـان زرتشـتی حـتی امروز هـم بـرای رفتن به آتشکده‌ از‌ آن استفاده می نمایند. تن پوش های ایرانیان، از جمله پوشش زنان به گونه ای بـوده است که تمام اندام های تن را فرا گرفته و در آن رعایت ادب، وقار و متانت اخلاقی به چـشم‌ می خورد.

حضرت رسول در روز غدیر، عمامه خود را به نشانه تاجگذاری بر سر علی نهاد تا هم نشانه عظمت و جلال او باشد و هم نشانه اینکه کسى که با این عمّامه تاج گذارى شده، براى مقامى مانند مقام پیامبرمهیّا شده است، با این تفاوت که او مبلّغ دین پیامبر بوده و پس از وى جانشین او است. نام عمامه پیامبر سحاب (ابر) است و آنچه به شیعه نسبت داده می شود که معتقدند علی در سحاب است اشاره به همین امر دارد نه آن افسانه هایی که ناصبی ها علیه شیعیان شایعه می کنند.

 امام حسین(ع) ابتدا به صورت تن به تن به مبارزه با سپاه کوفه رفتند و بسیاری از نام آوران آن سپاه را به درک واصل کردند. پس از آن بود که سپاه کوفه به دستور عمربن سعد به طرز ناجوانمردانه ای حضرت را از هر سو محاصره و ایشان را آماج نیزه ها و تیرهای خود قرار داد تا حضرت از اسب به زمین افتاد. در قتلگاه نیز تعدادی از سپاهیان کوفه به حضرت حمله کردند و جراحاتی را بر بدن مطهرشان وارد کردند. سرانجام شمر بن ذی الجوشن و در نقلی دیگر سنان بن انس سر مطهر حضرت سیدالشهدا را از تن جدا کرد.

در کتابهای مقاتل و تاریخ به تفصیل نام کسانی که پیکر مبارک حضرت سیدالشهداء(ع) را غارت کردند ذکر شده است. عمامه، انگشتر، زره، پیراهن، شمشیر، کلاه خود و کفش آن حضرت از سوی رذل ترین اشخاص سپاه کوفه غارت شد اما سرانجامِ همه آن غارتگران، امراض و گرفتاریهای علاج ناپذیر و مرگی با خفت بود.

علماى اهل سنّت در موارد متعددى فقط برای ضدیت با عقائد شیعه دست از سنّت پیامبر کشیده و بر خلاف آن عمل کرده اند مانند برجسته سازی قبور با اذعان به سنت بودن مسطح بودن قبور، انگشتر در دست چپ کردن، رها کردن تحت الحنک عمامه از سمت چپ و... .
ابن تیمه معتقد است اگر عملی موجب تشبه به رافضی ها شود، حتی اگر مستحب باشد باید ترک شود؛ زیرا تشبه به رافضه همچون تشبه به کفار است و باید از آن اجتناب شود.