آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

علماى اهل سنّت در موارد متعددى فقط برای ضدیت با عقائد شیعه دست از سنّت پیامبر کشیده و بر خلاف آن عمل کرده اند مانند برجسته سازی قبور با اذعان به سنت بودن مسطح بودن قبور، انگشتر در دست چپ کردن، رها کردن تحت الحنک عمامه از سمت چپ و... .
ابن تیمه معتقد است اگر عملی موجب تشبه به رافضی ها شود، حتی اگر مستحب باشد باید ترک شود؛ زیرا تشبه به رافضه همچون تشبه به کفار است و باید از آن اجتناب شود.
 

علماى اهل سنّت در موارد متعددى صرفاً به جهت ضدیت با عقائد شیعه دست از سنّت پیامبر کشیده و بر خلاف آن عمل کرده اند که در اینجا به برخى از آنها اشاره مى کنیم:
شیخ «محمّد بن عبدالرحمن دمشقى» در کتاب «رحمة الاُمّة فی اختلاف الائمّة» که در حاشیه کتاب «المیزان» نوشته «شعرانى» چاپ شده مى نویسد(1) :
سنّت در قبر آن است که هم سطح زمین باشد ، به باور «شافعى» این دیدگاه ارجح است ، و «ابوحنیفه» و «مالک» و «احمد بن حنبل» مى گویند : تسنیم (بالا بردن قبر) أولى است چون هم سطح کردن قبر، شعار شیعه شده است!
و غزالى و ماوردى مى گویند :
آنچه مشروع است مسطّح بودن قبر است ولى چونکه رافضه آن را شعار و علامت خود کرده اند ما تسنیم ( بلند و برجسته قرار دادن روى قبر) را برگزیده ایم .
نگارنده کتاب «الهدایة» ـ از حنفیان ـ مى نویسد(2) :
مشروع و سنّت آن است که انگشتر در دست راست باشد ولى چون رافضه چنین عمل مى کنند ما در دست چپ مى کنیم!
قابل ذکر است نخستین کسى که برخلاف سنّت رسول خدا انگشتر را در دست چپ کرد «معاویه» بود آن گونه که در «ربیع الأبرار» زمخشرى(3) آمده است .
«حافظ عراقى» در توضیح کیفیّت رها کردن تحت الحنک عمّامه(4) مى نویسد :
آیا رها کردن از سمت چپ که عادت ماست سنّت است یا از طرف راست که شرافت دارد؟ دلیلى بر اینکه طرف راست متعیّن باشد غیر از یک روایت که «طبرانى» آن را ضعیف دانسته ، پیدا نکردم و بر فرض صحّتِ این روایت ممکن است حضرت آن را از طرف راست مى آورده و از سمت چپ بالا مى برده است . ولى این کار شعار امامیّه شده، پس شایسته است به خاطر دورى از تشبّه به آنها از آن اجتناب شود !
ابن تیمیّه در «منهاج السنّة» درباره تشبّه به رافضى ها مى گوید(5) :
برخى از فقها گفته اند : اگر عمل مستحبّى شعار آنها بشود باید آن را ترک کرد ، اگر چه ترک آن واجب نیست ولى چون عمل به آن باعث شباهت به رافضى ها مى شود ، و سنّى و رافضى معلوم نمى شود ، و مصلحتى که در تمییز از آنها به خاطر دورى از آنها و مخالفت با ایشان وجود دارد ، از مصلحت آن عمل مستحبّ بیشتر است از این رو آن عمل ترک مى شود !
سپس این تشبّه را مثل تشبّه به کفّار قرار داده که اجتناب از شعار و علامت آنها واجب است !
شیخ اسماعیل بروسوى در تفسیر «روح البیان»(6) مى نویسد :
نگارنده کتابِ «عقد الدرر واللآلی»(7) مى گوید: اگر سنّتى شعار اهل بدعت شود، ترک آن مستحبّ خواهد بود؛ مثل انگشتر به دست راست کردن که در اصل مستحبّ وسنّت است ولى چون شعار اهل بدعت وظلمت شده، در زمان ما سنّت برآن شده که انگشتر در انگشت کوچک دست چپ قرار داده شود آن گونه که در شرح قهستانى آمده است .(8)