منصب «قضاوت» در نظام قضايى اسلام، شايسته تصدى زن ـ كه شخصيتى با انگيزش و واكنش سريع دارد ـ نيست؛ و دليل عمده آن علاوه بر اجماع فقها، استناد به قرآن نيز شده كه وضعيت زنان را به نازپروردگى و نازك‌خاطرى و نداشتن صلابت متناسب با منصب داورى توصيف كرده است. در مورد حق حضانت(نگهدارى و پرورش فرزند) نيز بيشتر فقها آن را براى مادر، در فرزند پسر تا پايان شيردهى، و در فرزند دختر تا هفت سال دانسته‌اند.

در فقه اسلامی اختیار «طلاق» در دست مرد است؛ اما برخی از روشنفکرنمایان معتقدند اسلام با این حکم شأن زن را پایین تر از مرد قرار داده؛ زیرا زمام او را به دست مرد سپرده است. در پاسخ می توان گفت: در صورتی که مرد محبت زن را در دل نداشته باشد، با کوچک ترین مشکلی درصدد انتقام برمی آید، لذا شرع طلاق را به وی سپرده تا با امری فاسد از افسد جلوگیری کند. اما در مقابل عاطفه زن سبب تصمیم گیری های عجولانه می شود، لذا اختیار طلاق از سوی زن سبب می شود با آینده و موقعیت خود بازی کند اما مرد عقلش بر عاطفه اش غلبه دارد.

خداى متعال در آیه 233 سوره بقره، احکام شیردادن را بیان مى کند. از جمله: 1- دو سال شیر دادن و حضانت مادر در مدّت شیردهی. 2- مادر حق دارد با توجه به وضع نوزاد و رعایت سلامت او این مدت را کمتر کنند. 3- هزینه زندگى مادر در این دوران بر عهده پدر یا وراث پدر است. 4- پدر و مادر نباید با اختلافات خویش، بر جسم و روح نوزاد، ضربه وارد کنند. 5- اختیار از شیر گرفتن کودک، به پدر و مادر واگذار شده است. 6- اگر مادر از حق خود در مورد شیر دادن و حضانت خوددارى کند، پدر می تواند برای نوزاد دایه بگیرد.

واژه حضانت در زبان عربی به معنای نگهداری و تربیت کودک است و در اصطلاح نیز بر امور مربوط به سرپرستی و تأمین نیازهای او اطلاق می شود. اگرچه تعدادی از فقها آن را به معنای ولایت (سرپرستی و اختیار تصرف در امور مالی و امور کلی) در نظر گرفته اند، اما با کمی دقت در سخنان شان می توان به این نتیجه رسید که مراد آنان از ولایت در توضیح معنای حضانت، همان امور مربوط به نگهداری و تربیت کودک و تأمین نیازهای اوست.

حضانت عبارت است از حق اولویت در نگهداری از فرزند که در صورت اختلاف، این اولویت بر حضانت، در فرزند پسر تا 2 سالگی و فرزند دختر تا 7 سالگی با مادر است و پس از آن تا سن بلوغ، این اولویت با پدر است. حضانت تنها یک حق اولویت است، و فقط برای جلوگیری از اختلاف آن هم در صورتی که هر یک از والدین اصرار بر به عهده گرفتن حضانت و نگهداری از فرزند را داشته باشند، یاهر دو از این مسئولیت شانه خالی کنند، این حق اعمال می شود. در ایام حضانت هر یک از والدین، فرد دیگر در حد متعارف می تواند فرزند خود را ببیند و... .

مقایسه «حیله های ربا» با «عقد ازدواج» باطل است؛ چراکه عقد ازدواج به منزله قراردادى است كه تعهّدات و لوازم فراوانى، چون مهريّه، نفقه، حضانت، نسب، ارث، طلاق، عدّه و مانند آن را به دنبال دارد؛ اما حيله هاى شرعى، هيچ تفاوت حقيقى و ماهيّتى در حرمت رباخواري ايجاد نمي كند.