درباره اين سؤال كه چرا همه پيامبران بزرگ از منطقه «خاورميانه» مبعوث شده اند؟ دو جواب داده شده است: 1. به اعتقاد مورّخان، تمدّن بشر از خاورميانه آغاز شد، و روشن است كه هرچه تمدّن اجتماعى و دنيوى انسان، وسيع تر شود نيازش به دين و مذهب بيشتر مى گردد. 2. هنگامى كه منطقه اى مركز تمدّن شود از اطراف دنيا براى حلّ مشكلاتشان به آنجا سفر مى كنند، و طبعاً همان گونه كه مسافران، سوغات هاى مادّى را از گاهواره تمدّن به مناطق خود مى برند، مسائل معنوى و روحانى و دين و مذهب موجود در آنجا را نيز به محل هاى خود انتقال مى دهند.

خداوند از همه اقوام پیامبرانی را برگزیده است و کثرت پیامبران در قومی به این معنی نیست که سایر اقوام از داشتن پیامبر محروم باشند. اینکه از یک قوم تعداد بیشتری پیامبر مبعوث شده بخاطر شایستگی آنها یا زندگی در گاهواره تمدن و... می باشد. ضمن اینکه بعضی از پیامبران اگرچه از قوم خاصی برگزیده شدند ولی رسالت جهانی داشتند و اقوام دیگر از وجود پیامبر بی بهره نمی ماندند.

«مغول ها» شاخه ای از ترکان آسیای مرکزی هستند که از طوایف مختلفی شکل گرفته بودند. پيشگويى امام على(ع) درباره مغول در خطبه 128 نهج البلاغه آمده است. آنان در زمان «سلطان محمد خوارزمشاه» و با سوء تدبیر او به ایران حمله کرده و به کشتن مردان و غارت اموال پرداختند. اما مسلمانان در بلاد عرب مقاومت سختی از خود نشان دادند لکن سرانجام بغداد را هم فتح کردند. آنان به تدریج تحت تأثير فرهنگ اسلام مسلمان شدند.

البتّه نمى ‏توان انكار كرد كه سازمان ملل كنونى با تركيب خاص و ناکارآمدی كه دارد باز در پاره‏ اى از موارد به حل بعضى از مشكلات كوچك نايل آمده و از اين لحاظ حس قدردانى عدّه ‏اى را برانگيخته است ولى متأسّفانه در مشكلات بزرگ جهانى به دلایل مختلف هرگز قادر به پاسخگويى به نيازمندي هاى مردم جهان نمى ‏باشد، و بايد تركيب آن به كلى دگرگون گردد.

اینگونه نیست که بعثت همه پیامبران الهی در یک منطقه خاصّی بوده باشد؛ بلکه برای هر امّتی پیامبر و رسولی ارسال شده است تا بر ایشان اتمام حجّت شود. البته نام همه پیامبران بر ما معلوم نیست و تنها نام بعضي از آنها در قرآن ذكر شده است. اگر تعداد پیامبران بیشتری در خاورمیانه ظهور کرده اند به خاطر مرکزیّت خاورمیانه و صاحب تمدّن بودن آن است؛ چون دين به راحتی از اين مناطق به مناطق دیگر گسترش می یافت.