آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

درباره اين سؤال كه چرا همه پيامبران بزرگ از منطقه «خاورميانه» مبعوث شده اند؟ دو جواب داده شده است: 1. به اعتقاد مورّخان، تمدّن بشر از خاورميانه آغاز شد، و روشن است كه هرچه تمدّن اجتماعى و دنيوى انسان، وسيع تر شود نيازش به دين و مذهب بيشتر مى گردد. 2. هنگامى كه منطقه اى مركز تمدّن شود از اطراف دنيا براى حلّ مشكلاتشان به آنجا سفر مى كنند، و طبعاً همان گونه كه مسافران، سوغات هاى مادّى را از گاهواره تمدّن به مناطق خود مى برند، مسائل معنوى و روحانى و دين و مذهب موجود در آنجا را نيز به محل هاى خود انتقال مى دهند.

يكى از مسائل مهمّ تاريخى اين است كه پيامبران بزرگ الهي همگى از خاورميانه برخاسته اند. مركز دعوت نوح پيامبر(عليه السلام) عراق بود. حضرت ابراهيم(عليه السلام) مأموريتش را از عراق آغاز كرد و سپس به سوى حجاز رفت. موسى بن عمران(عليهما السلام) در مصر بود، پس از آن به شامات رفت و در آنجا مبعوث شد و سپس به مصر بازگشت، و حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) از سرزمين حجاز و عربستان فعلى برانگيخته شد.
در اينجا اين سؤال مطرح مى شود كه: چرا همه پيامبران بزرگ از منطقه خاورميانه مبعوث شده اند؟ دو جواب براى اين سؤال بيان شده است:
1. مورّخان بزرگ شرق و غرب قبول دارند كه تمدّن بشر از خاورميانه آغاز شد. به تعبير ديگر، مورّخان اين منطقه را گاهواره تمدّن بشرى ناميده اند، و روشن است كه هرچه تمدّن اجتماعى و دنيوى انسان، وسيع تر شود نيازش به دين و مذهب بيشتر مى گردد؛ چون خطر چنين انسانى بيشتر است. و لذا انسانِ امروز نسبت به نسل هاى گذشته، بشرى است بسيار خطرناك تر.
بشر امروز بمب اتم مى سازد و يك نمونه كوچك آن را در «هيروشيما» و «ناكازاكي» بر سر مردم مى اندازد و صد و پنجاه هزار نفر را مى كشد و هزاران برابر آن را در زرّادخانه هاى خود انبار كرده است! بشر امروز بمب هاى شيميايى و ميكروبى توليد مى كند كه وقتى صدام جنايتكار يك نمونه آن را در شهر «حلبچه» بر سر مردم خودش ريخت، همه ديدند كه چه صحنه هاى وحشتناكى به وجود آمد و چه انسان هاي بى گناهى كشته شدند، و آنها كه ماندند يك عمر با مرگ دست و پنجه نرم كرده و هر روز مرگ را لمس مى كنند! بنابراين، چنين بشرى كه تمدّن مادّى او بيشتر شده خطرناك تر است و نيروى ايمان و مذهب براى كنترل او واجب تر. پس با توجّه به اينكه نخستين تمدّن انسانى از سرزمين خاورميانه آغاز شده، انبياء الهى توجّه بيشترى به اين منطقه داشته اند.
2. هنگامى كه منطقه اى مركز تمدّن مى شود از اطراف و اكناف دنيا براى حلّ مشكلاتشان به آنجا سفر مى كنند، و طبعاً همان گونه كه مسافران، سوغات هاى مادّى را از گاهواره تمدّن به شهرها و آبادى هاى خود مى برند، مسائل معنوى و روحانى و دين و مذهب موجود در آنجا را نيز به محل هاى خود انتقال مى دهند. بنابراين، مهم ترين روش نشر اديان الهى، وجود آن اديان در مراكز تمدّن است.(1)