«مغول ها» شاخه ای از ترکان آسیای مرکزی هستند که از طوایف مختلفی شکل گرفته بودند. پيشگويى امام على(ع) درباره مغول در خطبه 128 نهج البلاغه آمده است. آنان در زمان «سلطان محمد خوارزمشاه» و با سوء تدبیر او به ایران حمله کرده و به کشتن مردان و غارت اموال پرداختند. اما مسلمانان در بلاد عرب مقاومت سختی از خود نشان دادند لکن سرانجام بغداد را هم فتح کردند. آنان به تدریج تحت تأثير فرهنگ اسلام مسلمان شدند.
تعصّب مذموم، همواره آمیخته با جمود فکرى و یک جانبه نگرى و پیشداورى هاى غیر منطقى است و نشانه این نوع تعصّب، موضع گیرى هاى تند و خشن و گاه خونریزى و غارت اموال و تحقیر دیگران، و توسّل به کلمات زشت و تند و توهین آمیز است. این متعصّبان کمترین ارزشى براى افکار دیگران قائل نیستند و گوش شنوایى براى دلایل مخالفان خود ندارند و متکبّر و خود برتر بین هستند. تمام آنچه گفته شد در سخنان «وهّابیان افراطى» و اعمالشان و متأسّفانه در کتب پیشواى این گروه دیده مى شود.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ
نَفَس کسى که بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
امالى شيخ مفيد، ص 338