طبق آموزه های اسلامی خداوند انسان را بر اساس اختیار و حق انتخاب بین شقاوت و سعادت آفریده و این خود انسان است که عاقبتی پرسعادت یا مملو از شقاوت برای خود رقم می زند.
این حدیث نیز یا به معنای علم خداوند به سعادت و شقاوت فرد از زمان پیش از تولدش و یا به معنای اختلاف استعدادها و زمینه های هر انسان برای قدم گذاشتن در مسیر سعادت و شقاوت است.
طبق تفسیر و معنای دیگری «ام» به معنای کانون جامعه یا رحم دنیاست؛ یعنی همان جایی که سعادت و شقاوت او بر اساس انتخاب های آزاد و آگاهانه اش شکل می گیرد.
بنابراین با توجه به این تفسیرها و آموزه های مسلّم فراوان دیگری که دلالت بر اختیار آدمی در اعمالش دارند، شائبه هیچ گونه جبر و ظلمی از طرف خدا پدید نمی آید.

از عجائب دوران تکامل جنین، مسأله تغذيه «جنين» است؛ خداوند وظيفه تغذیه «جنین» را با آب و غذایی سالم و تصفیه شده و اکسیژن بر عهده دستگاهى به نام «جفت» گذارده است كه از يك طرف به قلب مادر مربوط است و از طريق بند ناف با «جنين» ارتباط دارد. «جفت» طی فرایندی مواد غذائى، آب و اكسيژن لازم را از طريق سيستم جريان خون مادر جذب كرده و بعد از تصفيه مجدّد به جنين منتقل می کند و باز فضولات و كربن و مانند آن را جمع ‌آورى كرده به خون مادر باز مى ‌گرداند.

بعد از اين که جمعي از مشرکان از پيامبر(ص) درباره موضوع «روح» سوال کردند، قرآن بهره آن ها را از علم و دانش بسيار کم مي داند و در سوره «لقمان» از برخي علومى كه خاصّ خداوند است پرده بر مى دارد و در آن اشاره به پنج علم مي نمايد: قيام قيامت، نزول باران، جنين هايى كه در رحم مادرانند، حوادث آينده مربوط به اعمال آدمى، و محل مرگ هركس. علاوه بر اين در سوره «اسراء» سخن از تسبيح و حمد عمومى موجودات است كه ما توانايى فهم زبان آن ها را نداريم و اين خود دليل روشنى است بر محدوديت علم و دانش ما.

علماى اخلاق براى رسيدن به توكل، راه‏ هايى ارائه كرده‏ اند از جمله: توجه به «توحيد افعالى» و اعتقاد به اين كه همه چيز در اين عالم مستند به ذات پاك خداست و كائنات همه از وجود «ذى جود» او مى ‏باشند. پس از تأمل در اين امور، به حالات گذشته خويش بنگرد و ببيند كه چگونه خداوند عالَم، او را به وسيله نور هستى از ظلمت نيستى خارج ساخته و لباس زيباى وجود كه ريشه همه مواهب است بر قامت او پوشانيده است. ايمان به اين واقعيت‏ ها، انسان را به حقيقت «توكّل» نزديك مى‏ سازد و او را در زمره متوكّلان حقيقى قرار مى ‏دهد.

قرآن مجيد در آیاتی از سوره های مومنون، قیامت، کهف، غافر و ... به مراحل تكامل «جنين» در رحم مادر اشاره می کند و با دعوت انسان‌ ها به مطالعه این مراحل، آن را يكى از راه های رسیدن به شناخت خدا و اثبات معاد معرفی می کند. نظام پيچيده و بسيار شگفت ‌انگيز تطوّرات جنين، يكى از آيات و نشانه ‌هاى مهمّى است كه از وجود علم و قدرت بى ‌پايان پديد آورنده آن خبر مى دهد؛ و از سوى ديگر توانائى او را بر مسأله معاد و زندگى پس از مرگ روشن مى ‌سازد.

قرآن محل قرار گرفتن نطفه را محفوظ ترین جای بدن دانسته و می فرماید: «سپس او را نطفه اى در قرارگاهِ مطمئن (رَحِم) قرار دادیم»؛ چرا که از يكسو توسط ستون فقرات و دنده‌ ها، و از سوی دیگر با استخوان های پر قدرت لگن خاصره و همچنین با پوشش عضلات متعدد روی شکم محافظت می شود. از همه اینها عجیب تر کیسه آبی است که جنین را احاطه کرده و او را از تغییرات ناگهانی دمای بدن مادر و ضربات احتمالی محافظت می کند، و قرآن به زیبایی جایگاه «نطفه» را «قرارگاهی امن» توصیف کرده است.

خداوند در سوره «هود» می فرماید: «هیچ دابّه اى در روى زمین نیست، مگر این که رزق و روزى آن بر خدا است، در هر جا باشد روزیش را به او مى رساند». در واقع خداوند روزی جنبندگان را هر کجا باشند و در هر وضع و شرائطى به آنان مى بخشد؛ از روزی حیوانات غول پیکر دریائى گرفته، تا جنبندگان بسیار کوچکى، حتى غذاى کودک در رحم مادر را مقرر کرده، حتی از نظر «کمیت» و «کیفیت» کاملاً منطبق بر خواسته ها و نیازهاى آنها است، از این رو هیچ کس نباید براى به دست آوردن روزى خود کمترین نگرانى به خویش راه دهد.
 

خدیجه می گوید: هنگامى كه به فاطمه حامله شدم از او احساس سنگینی نمی کردم...، و در شكم با من صحبت مى كرد... . هنگامی که پیامبر(ص) از این موضوع مطلع شد خدیجه  را بشارت داد که او پاك و خوش قدم و با بركت است و مادر يازده جانشين من خواهد بود.