متون معروف اسلامى نشان مى دهد كه اميد و انتظار صلح و عدالت جهانى در پرتو قيام يك مرد انقلابی، موضوعی است كه در متن تعالیم پيامبر(ص) قرار داشته است. این روايات چنان است كه هيچ محقّق اسلامى، نمى تواند «تواتر» آن را انكار كند. تاكنون كتاب هاى زيادى از طرف دانشمندان شيعه و اهل تسنّن در اين زمينه نوشته شده و نويسندگان آنها متّفقا صحّت احاديث مربوط به مصلح جهانى را پذيرفته اند، و تنها افراد بسيار معدودى مانند «ابن خلدون» و «احمد امين مصرى» در صدور اين اخبار از پيامبر(ص) ترديد كرده اند. بنابراين عقيده به «ظهور مصلح بزرگ» اعتقادي اسلامي است و نمي توان آن را تفكّري وارداتي دانست.

در تشخيص هويت «منجى» نزد پیروان اديان، اختلاف است؛ زیرا هر كس به جهت جهالت به هویت حضرت مهدی(عج) و تعصبش، خصوصیات منجی را به رهبر و بزرگ دينى خود حمل مى كند. برای رفع این اشتباه باید خصوصیات منجی را از کتب مقدس استخراج کرد و با بررسی بدون تعصب آنها و حقایق تایخی هویت منجی را بدست آورد. از طرفی برماست که حضرت مهدی(عج) را به جهانیان بشناسانیم.

انتظار ظهور منجى داراي سه عنصر اساسي است: ايمان راسخ به حتمى بودن ظهور منجى، آمادگى دائمى منتظر و فراهم كردن زمينه هاي اجتماعي و فردي براي ظهور منجي كه با نبود هر يك، انتظار محقّق نخواهد شد.

بشارت به ظهور «منجى» در كتاب هاى مقدس هندوها نيز به چشم مى خورد. در كتاب «ماللهند» از كتاب هاى مقدس هندوها این منجی را «برهمن كلا»؛ (مردى شجاع و ديندار) معرفی مى كند و كتاب «شاكمونى» او را از ذريه سيد خلايق عالميان «كشن» می داند كه اسمش قائم و عارف بالله است و در كتاب «وشن جوك» نام او را فرخنده و خجسته دانسته و در كتاب «اوپانيشاد» از او با نام «ويشنو» ياد كرده است.