علمای اهل سنت مثل بخاری، ابی داود و... نقل کرده اند که: چون سختی کار خانه و آسیاب کردن و... به فاطمه(س) آسیب زده بود، ایشان نزد پیامبر(ص) آمده و درخواست خادم نمودند. پیامبر(ص) فرمود: نمى خواهید چیزى بهتر از آنچه خواسته بودید، یادتان دهم؟ هنگام خوابیدن 34 بار تکبیر و 33 بار تسبیح و 33 بار حمد خدا را بگوئید و این براى شما از خادم بهتر است.
شیخ محمّد صدر العالم از ابونعیم نقل کرده است که پیامبر(ص) مى فرماید: «هر کس دیدن دانش آدم و فهم نوح و دوستىِ ابراهیم با خداى متعال، او را شادمان مى سازد، على بن ابى طالب را بنگرد».
وى استاد بخارى، در صحیح است ذهبى گفته: فضل بن دکین حافظ و حجت بوده و تنها عیبش تشیع است. نویسندگان صحاح سته به احادیث او استدلال نموده اند، بخارى بدون واسطه، و مسلم با واسطه، از او حدیث نقل کرده اند. ابن سعد گفته: او فردى موثق، مورد اطمینان، آگاه به احادیثِ بسیار و حجت بوده است.
ذهبى از یحیى بن معین و غیر او، توثیق وى را نقل نموده و گفته: قعنبى، یحیى بن یحیى و قتیبه از او روایت نقل نموده اند، محمّد بن مسلم طائفى گفته: کتاب هاى او صحیح است و حدیث او از عمرو بن دینار در صحیح مسلم موجود است، وکیع بن جراح، ابونعیم، معن بن عیسى و دیگران از او حدیث فرا گرفته اند.
ابونعیم از ابن عبّاس نقل نموده: ابوطالب بسیار پیامبر(ص)را دوست داشت و او را بر فرزندانش مقدّم مى کرد، در کنار او مى خوابید و هر گاه از خانه خارج مى شد او را با خود مى برد. چون ابوطالب وفات کرد قریش چنان اذیتى به پیامبر(ص) کردند که خواب آن را در زمان ابوطالب نمى دیدند تا جایى رسول خدا(ص) فرمود: قریش کارى که مورد پسند من نباشد درباره من انجام نداد تا اینکه ابوطالب وفات نمود.
او در سال 195 زاده شد. از عبیدالله بن موسى و ابونعیم و... حدیث شنید. از اساتیدش مى توان به، صفّار و یونس بن عبدالاعلى و عبدة بن سلیمان مروزى و ربیع بن سلیمان مرادى اشاره کرد؛ از صاحبان سنن، ابوداوود و نسائى، از وى حدیث نقل کرده اند. وى یکى از پیشوایان حافظ حدیث و از دانشمندانِ دقیق در ثبت و ضبط احادیث بوده، او به دانش مشهور و به فضل مذکور است. وى در سال 275 یا 277 در شهر رى، از دنیا رفت.
ثابت بن دینار معروف به ابوحمزه ثمالى در تشیع همچون خورشید است، وکیع و ابونعیم به احادیث وى استدلال نموده اند. مطابق صحیح ترمذى وى از انس، شعبى و از این طبقه، حدیث نقل کرده، وى در سال 150 از دنیا رفته است.
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
مَنْ نَظَرَ إِلَى الْکَعْبَةِ لَمْ يَزَلْ تُکْتَبُ لَهُ حَسَنَةٌ، وَتُمْحَى عَنْهُ سَيِّئَةٌ، حَتَّى يَنْصَرِفَ بِبَصَرِهِ عَنْهَا.
هرکس به کعبه نگاه کند پيوسته براى او حسنه نوشته و گناهى از او پاک مى شود تا آن که چشم خود را از کعبه بگرداند.
کافى: 4/240/4