آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابونعیم از ابن عبّاس نقل نموده: ابوطالب بسیار پیامبر(ص)را دوست داشت و او را بر فرزندانش مقدّم مى کرد، در کنار او مى خوابید و هر گاه از خانه خارج مى شد او را با خود مى برد. چون ابوطالب وفات کرد قریش چنان اذیتى به پیامبر(ص) کردند که خواب آن را در زمان ابوطالب نمى دیدند تا جایى رسول خدا(ص) فرمود: قریش کارى که مورد پسند من نباشد درباره من انجام نداد تا اینکه ابوطالب وفات نمود.

ابونعیم(1) از ابن عبّاس و دیگران نقل کرده که : ابوطالب بسیار پیامبر(صلى الله علیه وآله)را دوست مى داشت ، و هیچ یک از فرزندانش را مانند او دوست نداشت ، و او را بر فرزندانش مقدّم مى کرد ; از این رو همیشه در کنار او مى خوابید ، و هر گاه از خانه خارج مى شد او را با خود مى برد . و چون ابوطالب وفات کرد ، قریش چنان اذیتى به پیامبر کردند که خواب آن را در زمان ابوطالب نمى دیدند تا جایى که احمقى جلوى آن حضرت را گرفت و بر سرش خاک پاشید و رسول خدا(صلى الله علیه وآله) درحالى که هنوز بر سرش خاک بود به خانه آمد ، یکى از دخترانش بلند شد و در حالى که مى گریست گرد و خاک را از صورت حضرت پاک کرد ، و رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به او گفت : «یا بنیّة! لا تبکی فإنّ الله مانع أباک ، ما نالت منّی قریشٌ شیئاً أکرهُهُ حتّى مات أبو طالب»؛ (دخترم ! گریه نکن همانا خداوند پدرت را حفظ مى کند، قریش کارى که مورد پسند من نباشد درباره من انجام نداد تا اینکه ابوطالب وفات نمود) .
و در لفظى دیگر آمده است : «ما زالت قریش کاعّین ـ أی جبناء ـ حتّى مات أبو طالب» (پیوسته قریش مى ترسید تا اینکه ابوطالب وفات کرد) . و در لفظى دیگر آمده است : «ما زالت قریش کاعّة حتّى مات أبو طالب»(2) ،(3)