ولید به عثمان نوشت: عبدالله بن مسعود بر تو عیب مى گیرد و از تو بدگویى مى کند. عثمان نیز به ولید نوشت او را به مدینه روانه کند. ابن مسعود به مدینه آمد، در حالى که عثمان بر منبر پیامبر خدا(ص) خطبه مى خواند. چون ابن مسعود را دید، به او فحاشی کرد و سپس فرمان داد او را با زور و درشتى از مسجد بیرون کردند و غلام عثمان، او را بر دوش خود بلند کرد و در حالى که پا در هوا بود، او را بر زمین زد، چنان که دنده اش شکست. او نیز وصیّت کرد که عثمان بر او نماز نگزارَد.

ذهبی نوشته: وى از رجال و راویان صحیح ابوداود و نسایى مى باشد و توثیق وى را از ابن معین نقل کرده و به نقل از احمد گفته: هاشم عیبى ندارد، خریبى و پسرش، على بن هاشم و جماعتى از اعلام از او حدیث نقل مى نمایند.

شیخ صدوق، شهید اوّل، علاّمه مجلسى، شیخ حرّ عاملى، میرزاى نورى، شیخ مامغانى و... همگى بر یک مطلب اتفّاق نظر دارند و آن این که: ساحت زید را از هر عیب و ننگى پاک مى دانند، و بر این باورند که دعوت او الهى بوده و جهاد او در راه خدا بوده است. شیخ بهایی از دیدگاه شیعیان پرده بر مى دارد و مى نویسد: «ما گروه امامیّه درباره زید بن على جز خیر و خوبى اعتقادى نداریم، و در این باره از امامان ما روایات فراوانى رسیده است».

ابوداود و نسايى احاديث داود را نقل و به آنها استدلال کرده اند. احمد و يحيى نيز او را توثيق کرده اند. نسايى گفته: در او عيبى نيست و حاتم نيز گفته: فردى صالح در نقل حديث است.

ذهبى اشاره کرده: عده اي از اصحاب سنن از سعيد بن اشوع نقل حديث کرده اند و در راستگويى مشهور است. نسايى گفته: عيبى ندارد، و بخارى و مسلم، در صحيح خود، به احاديث او استدلال مى کنند.