کمیت در قصیده هاى هاشمیّه خود قصیده اى در رثاى زید بن على و فرزندش حسین و مدح بنى هاشم سروده: یَعزّ على أحمدَ بالّذی *** أصاب ابنَهُ أمسِ من یوسفِ؛ بر احمد(ص) گران و سخت است آنچه دیروز از ناحیه یوسف به فرزندش رسید. خبیثٌ من العصبةِ الأخبثینَ *** وإن قلتُ زانین لم أقذفِ؛ یوسف فرد خبیثى از گروه بسیار خبیث و ناپاک است، و اگر بگویم از گروه زنازاده ها است تهمت نزده ام... .

شیخ صدوق، شهید اوّل، علاّمه مجلسى، شیخ حرّ عاملى، میرزاى نورى، شیخ مامغانى و... همگى بر یک مطلب اتفّاق نظر دارند و آن این که: ساحت زید را از هر عیب و ننگى پاک مى دانند، و بر این باورند که دعوت او الهى بوده و جهاد او در راه خدا بوده است. شیخ بهایی از دیدگاه شیعیان پرده بر مى دارد و مى نویسد: «ما گروه امامیّه درباره زید بن على جز خیر و خوبى اعتقادى نداریم، و در این باره از امامان ما روایات فراوانى رسیده است».

زید بن على بن حسین بن على بن ابى طالب(ع)؛ او یکى از کسانى است که ظلم و ستم را نمى پذیرفت، و در صف مقدّمِ علماى اهل بیت(ع) است. دانشِ ریزان، تقوا و ورعِ مثال زدنى، دلیرى، معروف، شدّتِ در جنگ، بلندى مرتبه و نپذیرفتن ظلم و ستم از جمله خصلت هاى بارز او بود. همه اینها با شرافت نبوى، مجد علوى، سیادت فاطمى، و روح حسینى مرتبط است و از آنها نشأت مى گیرد. همه شیعیان درباره او جز پاکى نمى گویند، و بر خود واجب مى دانند که اعمال او ـ مثل مبارزه مفید و قیام بزرگوارانه - را نیکو بدانند.