احادیث زیادی از پیامبر(ص) توسط افراد دروغگو و جاعل در باب فضایل خلفا و معاویه جعل شده، مانند: در بهشت هیچ درختى نیست مگر اینکه روى برگ آن نوشته شده است : لا إله إلاّ الله، محمّد رسول الله، ابوبکر صدّیق، عمر فاروق و عثمان ذوالنورین است. شب معراج داخل بهشت شدم و در آن جا سیبى دیدم که از حوریّه اى آویزان بود و گفت: من براى عثمان هستم که از روى ظلم و ستم کشته مى شود. اشخاص امین نزد خدا سه نفرند؛ من و جبرئیل و معاویه و... .

بسیاری از علمای اهل سنت نقل کرده‌اند: احادیثی که لقب صدیق را برای ابو بکر و لقب فاروق را برای عمر بیان می کند، جعلی است. مانند: ابن جوزی در کتاب الموضوعات، هیثمی، متقی هندی، ابن حبان، ابن حجر، ذهبی، ابن کثیر دمشقی سلفی، سیوطی و ابن ماجه. بنابر این طبق بسیاری از کتابهای اهل سنت، دو لقب صدیق و فاروق از القاب اختصاصی امیر المؤمنین علی(ع) بوده است؛ و به گفته ابن کثیر، اهل کتاب و سنی های متعصب این القاب را به ابوبکر و عمر داده اند.

علی(ع) محبوب ترین مردم نزد ابوذر بود. از ابوذر نقل شده: در فتنه، به قرآن و على(ع) پناه ببرید؛ چون از پیامبر(ص) شنیدم که فرمود: على اولین کسى است که به من ایمان آورد و اولین کسى است که در قیامت با من دست خواهد داد، و او رئیس مؤمنان است. همچنین از پیامبر(ص) نقل کرده: علی(ع) صدّیق اکبر است. او فاروق است که بین حقّ و باطل جدایى مى افکند. على درِ دانش من است و پس از من، بیان کننده آن چیزى است که به آن برانگیخته شدم. دوستى اش ایمان و دشمنى اش نفاق و نگاه کردن با محبّت به او عبادت است و... .

با مراجعه به کتب دانشمندان اهل سنت، مشاهده مى نماییم که این علما به بسیارى از روایاتى که درباره خلافت و فضایل خلفا نقل شده، نسبت کذب و جعل داده اند.

این القاب را حضرت رسول در زمان حیات شان به امام علی دادند و هیچ دلیلی وجود ندارد که حضرت رسول این القاب را از ایشان سلب کرده باشد و به خلفای اول یا دوم داده باشد. از آنجا که صدیق صیغه مبالغه است باید بر کسی اطلاق شود که پیوسته با صدق و راستی همراه باشد و فاروق هم با دانش وسیع خود چنان که باید حق را از باطل تشخیص می دهد و چنین کسی باید معصوم باشد و غیر از حضرت علی(ع) و اهل بیت معصومین کسی شایسته این القاب نمی باشد.

از برخى روایات تاریخى مانند: طبرى از محمّد بن شهاب زهرى، ابن اثیر و صاحب روضة الصفا، استفاده مى شود  اولین کسانى که عمربن خطّاب را به «فاروق» لقب دادند، اهل کتاب؛ خصوصاً یهود بودند.