اولا: برخی پیامبران نیز عمر طولانی داشته اند؛ چنانکه حضرت عیسی(ع) در آخر الزمان همراه با امام مهدی(عج) قیام خواهد کرد. در صحیح بخاری از معتبر ترین منابع اهل سنت آمده است: «چگونه هستيد هنگامی كه فرزند مريم در بين شما فرود آيد در حالی كه امام شما از خود شما باشد؟». حال ما می پرسیم، چرا با وجود پیامبر اسلام(ص) پیامبران دیگری عمر طولانی داشته اند، در حالی که پیامبر اسلام(ص) بالاترین مقام را در بین انسانها دارد؟!
ثانیا: علت طولانى بودن عمر امام مهدی(عج) اين است كه آن حضرت از طرف خداوند مأمور است حكومت واحد جهانى الهى را تشكيل دهد و تا زمينه ظهور او كه آمادگى جهانيان است فراهم نگردد، ظهور نمى‏ كند. البته پیامبر اکرم(ص) اگر در پرده غیبت به سر می بردند و خداوند نیز اراده می کرد، می توانست عمر طولانی داشته باشد، ولی پیامبری که در غیبت باشد دیگر نمی تواند رسالت خویش را انجام دهد.

اعتقاد به امام زمان و نهضت جهانی او در آخرالزمان، در میان تمامی مذاهب اسلامی امری پذیرفته شده است. آثار مکتوب محدثین، تاریخ نگاران و سیره نویسان اهل سنّت در قرون و دوره های مختلف مملو از بیانات تاریخی و روایاتی است که نسب حضرت مهدی(عج) در آنها ذکر شده. این منابع ایشان را یا از اهل بیت و اولاد پیامبر اکرم(ص)، یا به عنوان فرزند حضرت علی(ع)، یا از نسل حضرت زهرا(س)، یا از فرزندان امام حسین(ع)، یا فرزند امام حسن عسکری(ع) معرفی کرده اند و یا اینکه سلسه نسب ایشان را از امام عسکری(ع) تا پیامبر اکرم(ص) گزارش داده اند. به هر حال انتساب آن حضرت به پیامبراکرم(ص) چیزی مخفی نیست که فقط شیعه اعتقادی در باره آن داشته باشد.

علمای شیعه مثل فضل بن شاذان، کلینى و...، و برخی از علمای اهل سنت مثل ابن صبّاغ مالکى، ابن حجر هیتمی، گنجی شافعی و... نقل کرده اند که مهدى(ع) در سال 255 هـ در سامرا در خانه پدرش به دنیا آمد و نام مادرش نرجس بود. او در دامان پدر تا سالى که امام حسن عسکرى(ع) وفات یافت (260 هـ ) بزرگ شده و خدا در همان خردسالی به او حکمت داد.

عموم شیعیان بعد از وفات امام حسن عسكرى(ع) بر ولادت امام زمان(عج) اتفاق نظر داشته اند، اگر چه در ابتدا حيرت و شكى در بين گروهى از شيعيان پديد آمد، ولى بعد از گذشت زمان نه چندان طولانى و با تلاش و تبليغ بزرگان اماميه همه به امامت امام عصر(عج) اعتقاد پيدا نمودند.

مورخان شيعه در مورد تاريخ ولادت حضرت مهدى(عج) اتفاق نظر دارند و همگی آن را در سال 255 هجرى دانسته اند. اينك به اسامى برخى از آنها اشاره مى كنيم: 1. كلينى 2. شيخ مفيد 3. اربلى 4. شيخ طوسى 5. كفعمى 6. طبرسى 7. علامه مجلسى 8. شيخ بهايى(رحمة الله عليهم اجمعین).

گروه زیادی از علمای «انساب» معترفند كه براى امام حسن عسكرى(ع) فرزندى به نام «محمد» و با القاب: «حجت» و «مهدى» و ... متولد شده است كه نسّابه «سهل بن عبدالله بن داوود بن سليمان بخارى» كه معاصر عصر غيبت صغری مى زيسته است و «سيد عمرى» نسّابه مشهور در قرن پنجم هجرى و «فخر رازى شافعى» نسّابه قرن پنجم و ... از آن جمله اند.