پاسخ اجمالی:
حضرت هود(ع) از سوی قوم بت پرستش تهدید به مرگ می شود، ولی نه تنها به قدرت عظيم مخالفان بت پرست و شرارت هاى آنها اعتنا نمى كند؛ بلكه آنها را تحريك به قيام بر ضدّ خود مى نمايد، تا به آنان ثابت كند قلب و روح او به جاى ديگرى وابسته است و با «توکل» بر ذات پاك او كمترين واهمه اى از توطئه هاى دشمنان ندارد و اين خود نشان مى دهد كه توكّل بر خدا تا چه اندازه به انسان شجاعت و استقامت مى بخشد.
پاسخ تفصیلی:
حضرت هود(عليه السلام) بعد از نوح(عليه السلام) مى زيسته است. او وقتی از سوى قوم بت پرستش تهديد به مرگ مى شود، با صراحت به آنها مى گويد: «قَالَ اِنِّى اُشْهِدُ اللَّهَ وَ اَشْهَدُوا اِنِّى بَرِىءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ * مِنْ دُونِهِ فَكِيدُونِى جَمِيعاً ثُمَّ لَا تُنْظِرُونِ * اِنِّى تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّى و رَبِّكُمْ»(1)؛ (من خدا را گواه مى گيرم و شما هم گواه باشيد كه از همتايانى كه براى خدا قرار داده ايد بيزارم * همه شما براى من نقشه بكشيد و لحظه اى مرا مهلت ندهيد * [امّا بدانيد كارى از شما ساخته نيست چرا كه] من توكّل بر خداوندى كرده ام كه پروردگار من و شماست!).
جالب اينكه حضرت هود(علیه السلام) نه تنها به قدرت عظيم مخالفان بت پرست و توطئه ها و شرارت هاى آنها اعتنا نمى كند؛ بلكه آنها را تحريك به قيام بر ضدّ خود مى نمايد، تا به آنان ثابت كند قلب و روح او به جاى ديگرى وابسته است كه با توكّل بر ذات پاك او كمترين واهمه اى از توطئه هاى دشمنان ندارد، هر چند قوى و نيرومند و سرسخت و لجوج باشند و اين خود نشان مى دهد كه توكّل بر خدا تا چه اندازه به انسان شجاعت و شهامت و پايمردى و استقامت مى بخشد! راستى شگفت آور است كه انسانى تك و تنها يا با يارانى بسيار اندك، در برابر گروهى عظيم و متعصّب و زورمند، اين گونه بايستد و اين چنين تهديدهاى آنها را به باد سُخريه بگيرد، آرى اين از آثار ايمان و توكّل بر خداست! يكى از مفسّران پيشين به نام «زجّاج» مى گويد: «اين آيه از مهمترين آيات مربوط به پيامبران است كه پيامبرى تنها در برابر امّتى عظيم از مخالفان بايستد و اين چنين با آنها سخن بگويد».
شايان توجّه اينكه در ادامه اين آيه، هود(عليه السلام) در مقام استدلال براى كار خود مى گويد: «مَا مِنْ دَابَّةٍ الّا هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا»؛ (نه تنها شما بلکه هيچ جنبنده اى در جهان نيست مگر اينكه در قبضه قدرت و فرمان خداست). سپس مى افزايد: [او قدرتمندى نيست كه قدرتش موجب خودكامگى باشد؛ بلكه] «انَّ رَبِّى عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ»؛ (پروردگار من همواره بر صراط مستقيم است). بنابراين من بر كسى تكيه كرده ام كه قدرتش بى پايان و كارهايش عين صواب و عدالت است.(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.