آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

محور بحث هاى سوره «ق»، مسأله «معاد» است و انکار آن توسط کافران، استدلال بر مسأله «معاد» از طریق توجه به نظام آفرینش و توجه به خلقت نخستین، اشاره به مسأله ثبت اعمال و مسائل مربوط به مرگ و حوادث روز قیامت، اوصاف بهشت و دوزخ و حوادث تکان دهنده پایان جهان؛ در این میان اشاراتى است کوتاه به سرنوشت دردناک اقوام طغیانگر پیشین (مانند قوم «فرعون»، «عاد»، «لوط»، «شعیب» و «تبع») و نیز دستوراتى براى توجه به خدا و ذکر او به پیامبر اسلام(ص).

محور بحث هاى این سوره، مسأله «معاد» است و تقریباً تمام آیات، بر همین محور دور مى زند، و مسائل دیگر در آن شکل جنبى دارد.
در مسائل مربوط به معاد، انگشت روى امور زیر مى گذارد:
1 ـ انکار و تعجب کافران از مسأله «معاد» (معاد جسمانى).
2 ـ استدلال بر مسأله «معاد» از طریق توجه به نظام آفرینش و مخصوصاً احیاى زمین هاى مرده به وسیله نزول باران.
3 ـ استدلال بر مسأله «معاد» از طریق توجه به خلقت نخستین.
4 ـ اشاره به مسأله ثبت اعمال و اقوال براى «یوم الحساب».
5 ـ مسائل مربوط به مرگ و انتقال از این جهان به سراى دیگرى.
6 ـ گوشه اى از حوادث روز قیامت و اوصاف بهشت و دوزخ.
7 ـ اشاره به حوادث تکان دهنده پایان جهان، که سر آغازى است بر جهان دیگر.
در این میان اشاراتى است کوتاه و مؤثر به وضع اقوام طغیانگر پیشین، و سرنوشت دردناک و شوم آنها (مانند قوم «فرعون»، «عاد»، «لوط»، «شعیب» و «تبع») و نیز دستوراتى براى توجه به خدا و ذکر او به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) داده شده است.
و اشاره کوتاهى به عظمت قرآن در آغاز و پایان سوره به چشم مى خورد.(1)