آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در اوایل سوره مجادله، حکم «ظهار» بیان شده؛ سپس سلسله دستوراتی درباره آداب مجالست از جمله منع از «نجوى» و همچنین، جا دادن به کسانى که تازه وارد مجلس مى شوند، دارد؛ و در آخرین بخش، بحث مشروح و کوبنده اى درباره منافقان مطرح کرده، و مسلمین را از ملحق شدن به آنها برحذر داشته است.

این سوره، در «مدینه» نازل شده است، و طبق طبیعت سوره هاى «مدنى» بیشتر، از احکام فقهى، و نظام زندگى اجتماعى، و روابط با مسلمین و غیر مسلمین سخن مى گوید، و مجموع بحثهاى آن را مى توان در سه بخش خلاصه کرد:
1 ـ در بخش اول سخن از حکم «ظهار» مى گوید که در جاهلیت نوعى طلاق و جدائى دائمى محسوب مى شد، و اسلام آن را تعدیل کرد و در مسیر صحیح قرار داد.
2 ـ در بخش دیگرى یک سلسله دستورها درباره آداب مجالست از جمله منع از «نجوى»(سخنان در گوشى) و همچنین، جا دادن به کسانى که تازه وارد مجلس مى شوند، دارد.
3 ـ در آخرین بخش، بحث گویا و مشروح و کوبنده اى درباره منافقان، و آنها که ظاهراً دم از اسلام مى زدند، اما با دشمنان اسلام سر و سرّ داشتند، مطرح کرده، مسلمین راستین را از ورود در حزب شیاطین و منافقین بر حذر مى دارد و آنها را به رعایت «حبّ فى اللّه» و «بغض فى اللّه» و ملحق شدن به «حزب اللّه» دعوت مى کند.
نام گذارى سوره، به سوره «مجادله» به خاطر تعبیرى است که در آیه نخستین آن آمده است.(1)