خداوند امام زمان(عج) را با غايب شدن حفظ كرده است؛ چراكه اعجاز، در نظام طبيعت خلاف اصل است؛ مگر آنكه ضرورت اقتضا كند. از طرفي ديگر مردم يازده امام معصوم(ع) را به شهادت رساندند و لازم شد كه امام دوازدهم تا مدتى در پشت پرده غيبت قرار بگيرد. هم چنين از سنت هاى حتمى خدا امتحان امت هاست كه در اين زمان با غيبت امام زمان(عج) انجام مي گيرد.

عصر «غيبت كبری» داراى شرايط و خصوصياتى است؛ از جمله اينكه مسلمانان در اين عصر در ظاهر از امام خود جدا شده اند و او را نمى بينند و يا اگر ببينند او را نمى شناسند، فساد و فحشا در جامعه اسلامى و جهان گسترش مي يابد، با انواع فشارهاى سياسى و مشكلات در راه پذيرش حق و ايمان مواجهه مي شوند و با انواع شبهات در وجود امام زمان(عج) روبرو مي شوند.

سلفیه مدعى است باید به عصر سلف بازگشت و اسلام بدون مذهب را اختیار نمود. آنان بجز خودشان بقیه امت اسلامی را تکفیر کرده و با حذف دیگران از جامعه اسلامى و راندن آنان به جُرگه کفار، جامعه را به چند دستگى مى کشانند.

در زمان رحلت پیامبر(ص) سه خطر مهم موجودیت اسلام را تهدید مى کرد؛ امپراتورى روم، امپراتورى ایران و منافقین داخلى. با وجود این مثلث خطرناک، آیا معقول است که پیامبر اکرم(ص) امت اسلامى و دین اسلام را که از هر سو در محاصره خطرها بودند و دشمنان از هر طرف در کمین نشسته بودند، بدون یک رهبر معین به حال خود رها کند؟ در حالی که می دانست نداشتن رهبر واحد، به هرج و مرج و نزاع قبیله اى خواهد انجامید و دشمنان از این نزاع و اختلاف و کشمکش سود خواهند برد.

امام علی(ع) در شرح خدمات خود به امّت اسلامي مي فرمايد: «آيا من به ثقل اكبر [قرآن] در ميان شما عمل نكردم؟! آيا من در ميان شما ثقل اصغر [اهل بيت(ع)] را باقى نگذاردم؟ من پرچم ايمان را در ميان شما نصب كردم و پايه هاى آن را محكم نمودم. شما را به حدود حلال و حرام آگاه ساختم [و مرزهاى آن را مشخص نمودم]. جامه عافيت را با عدلِ خود بر شما پوشاندم و بساط كارهاى نيك را با سخن و عمل خود در ميان شما گستردم و فضايل اخلاقى را از سوى خود، به شما نشان دادم».

نظر همه امت اسلامى بر این است كه امر حضرت مهدى(عج) يك شَبِه از جانب خداوند اصلاح شده و ظهورش امضا خواهد شد. در منابع اهل سنت آمده كه پيامبر(ص) فرمود: «مهدى از ما اهل بيت است، خداوند امر فرج او را در يك شب اصلاح خواهد كرد».