امام علی(ع) در شرح خدمات خود به امّت اسلامي مي فرمايد: «آيا من به ثقل اكبر [قرآن] در ميان شما عمل نكردم؟! آيا من در ميان شما ثقل اصغر [اهل بيت(ع)] را باقى نگذاردم؟ من پرچم ايمان را در ميان شما نصب كردم و پايه هاى آن را محكم نمودم. شما را به حدود حلال و حرام آگاه ساختم [و مرزهاى آن را مشخص نمودم]. جامه عافيت را با عدلِ خود بر شما پوشاندم و بساط كارهاى نيك را با سخن و عمل خود در ميان شما گستردم و فضايل اخلاقى را از سوى خود، به شما نشان دادم».

عثمان بن مظعون مى گويد: من در آغاز، اسلام را به صورت ظاهرى پذيرفته بودم. تا اين كه روزى که در خدمت پیامبر بودم، این آیه بر پیامبر نازل شد: «إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِى الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْىِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ». هنگامى كه پيامبر(ص) اين آيه را تا به آخر براى من خواند محتواى عالى آن بر دل من چنان اثر گذاشت كه در همان ساعت، اسلام در اعماق جان من فرو نشست.