فقهای شیعه گفتن «آمین» پس از قرائت فاتحه را حرام و مبطل نماز دانسته اند. برخلاف مذاهب دیگر که آن را سنت مى پندارند. شیخ طوسى در «خلاف» می گوید: «گفتن آمین، نماز را باطل مى کند، چه آهسته باشد چه بلند». بر اساس روایات گفتن آمین نه جزء نماز است و نه امرى مستحب. عایشه در مورد وصف نمازپیامبر(ص) می گوید: «رسول خدا(ص) نمازرا با تکبیرو قرایت سوره حمد آغاز مى کرد و هنگام رکوع، سر خود را جلو مى آورد». در سایر روایات هم که به توصیف نماز پیامبر(ص) پرداخته، هیچ اشاره اى به گفتن آمین ندارد.
 

علمای اهل سنت مثل بخاری، ابی داود و... نقل کرده اند که: چون سختی کار خانه و آسیاب کردن و... به فاطمه(س) آسیب زده بود، ایشان نزد پیامبر(ص) آمده و درخواست خادم نمودند. پیامبر(ص) فرمود: نمى خواهید چیزى بهتر از آنچه خواسته بودید، یادتان دهم؟ هنگام خوابیدن 34 بار تکبیر و 33 بار تسبیح و 33 بار حمد خدا را بگوئید و این براى شما از خادم بهتر است.

«سید باب» در کتاب «بیان» می گوید: «در نماز میت شش تکبیر گفته می شود که پس از هر تکبیر، نوزده مرتبه یکی از اذکاری که به ترتیب گفته شد خوانده می شود». در «گنجینه احکام» از قول «عبدالبهاء» نقل می کند: هر چند «تکبیر» در لغت به معنی «الله اکبر» گفتن است، ولی در عرف اهل «بهاء» به معنی تحیّت است و تحیّت اهل بهاء «الله ابهی» است.

منابع تاریخی بدعتهای فراوانی را به نام معاویه ثبت کرده اند از جمله: گفتن اذان و اقامه در نماز عید فطر و عید قربان، بدعت گزاردن در دیه کافر ذمی و برداشتن مقدار نصف آن برای بیت المال، ترک کردن تکبیرهای مستحبی نماز و مقدم کردن خطبه بر نماز عید.

چون امام حسن(ع) مريض شد مروان بن حَكَم به معاويه در اين باره نامه نوشت، و معاويه به او نوشت: خبر حسن را براى من بفرست، و چون مروان خبر وفات او به معاويه داد، صداى تكبيرى از كاخ خضراء بلند شد كه اهل شام به خاطر آن تكبير گفتند.