شرکت امام(ع) در این شورا نشانه تأیید آن نیست. بلکه می توانست راهی برای احقاق حق باشد و با وجود اندک احتمالی، شایسته بود که ایشان در این شورا شرکت کند. ضمنا این مشارکت برای این بود که لااقل مصالح اسلام و مسلمین در حد امکان محفوظ بماند، شکاف کمتر شود و فساد مستولى نگردد. علاوه بر این، آنچه از تاریخ بر می آید اضطرار ایشان برای شرکت در این شورا است و گفتار امام در خطبه شقشقیه نیز شاهدی بر این مدعاست.

ایشان در خطبه شقشقیّه مى فرماید: «...خلیفه دوم در آستانه وفات، خلافت را در گروهى به شورا گذاشت که به پندارش من نیز یکى از آنها بودم. پناه بر خدا از این شورا که مرا همسنگ امثال اینها  قرار دادند. ولى من به خاطر مصالح اسلام با آنها همکاری کردم. سرانجام یکى از اعضاى شورا به خاطر کینه اش از من روى بر تافت و دیگرى به خاطر دامادیش تمایل به دیگرى پیدا کرد، علاوه بر جهات دیگرى که ذکر آن خوشایند نیست...».

تعدّد همسران پیامبر(ص) بخاطر هوسرانی و خوش گذرانی نبوده است؛ زیرا: 1- آن حضرت تا سن 25 سالگی در طهارت کامل زیسته است. 2- تاریخ نویسان منصف گفته اند ازدواج های پیامبر(ص) برای هوای نفس نبوده است چراکه در جوانی همسری با سن بالا داشت . 3- پیامبر(ص) بعد از هجرت در سن پیری با زنانی بیوه و سالخورده بخاطر مصالح اسلام ازدواج کرد.4- پیشنهاد سران قریش که دوشیزگان زیبا را به تزویج او درآورند را نپذیرفت. 5- احدی از صحابه در مورد تعدّد همسران پیامبر(ص) اعتراض نکرده اند.