امام علي(ع) در خطبه 175 «نهج البلاغه»، به گوشه اي از علم خود به «اسرار غیب» و «حوادث آینده» اشاره کرده، می فرماید: «اگر بخواهم می توانم هر یک از شما را از آغاز و انجام و تمام شئون زندگی اش آگاه کنم؛ ولی از آن می ترسم که این کار، سبب کافر شدن شما به رسول خدا(ص) شود و آن حضرت را به فراموشی بسپارید، من این اسرار را در اختیار گروهی از افراد با ایمان می گذارم و من آنچه می گویم از خود نمی گویم؛ بلکه همه این امور را از رسول خدا(ص) شنیده ام».

در منطق قرآن و روایات، وجود و عدم اشیاء، بوسیله آثار آنها شناخته مى شود، این كه در قرآن به پیامبر(ص) می فرماید: «تو نمى توانى سخنت را به گوش مردگان برسانى، و نمى توانى كران را در حالی که پشت مى كنند فرا بخوانى»، فهميده مي شود كه منظور از مردگان و كران در اينجا افرادى هستند كه ظاهراً زنده و داراى گوش شنوا هستند؛ امّا چون عكس العمل مناسبى در برابر دعوت پيامبر(ص) نشان نمى دهند، در زمره مردگان و كران محسوب شده اند.

در منابع مختلف مثل: الفتوح، المستدرك على الصّحيحين، إرشاد القلوب و... در مورد خوارج از امام علی(ع) نقل شده که:  خوارج قرآن نیکو قرائت مى كنند اما از گلوهاشان فراتر نمی رود، زیانکارترین مردم اند که تلاشهای خود را گم کرده اند، از دین خارج شده اند، خوشا به حال كسى كه ايشان را بكشد.