جمعى از روشنفكران مسيحى اخيراً به خوبى دريافته‌اند كه مسيحيّت با قيافه كنونى و اعتقادى كه به مسأله فداء و نجات گناهكاران در پرتو خون عيسى(ع) دارد، نه تنها قادر به اصلاح افراد فاسد نيست، بلكه عامل مؤثّرى در توسعه فساد خواهد بود و اين موضوع و آنچه لازمه آن است با شؤون يك مذهب پاك نمى‌سازد، بدين رو به فكر چاره‌جويى برآمده و تفسيرهايى براى موضوع مزبور ذكر كرده‌اند كه آن را به صورتى معقول جلوه دهند.

رسول خدا(ص) در آستانه ماه مبارک رمضان طی خطبه ای به مردم فرمود: «در اين ماه شما ميهمان خدا هستيد». ميهمان بايد كاري كند كه صاحب‏ خانه مي كند. روزه‏ دار، ميهمان خدايي است كه اطعام مي كند ولي خود اطعام نمي شود؛ پس او هم مي ‏تواند «يُطعِمُ و لايُطعَم» باشد. اگر خداي سبحان مي ‏بخشد و نمي گيرد، روزه دار هم بايد در اين ماه خويي پيدا كند كه ببخشد و نگيرد. خداوند حافظ دین و آیینش است و دست از آن بر نمی دارد، روزه دار نیز باید در این راه تلاش کند، نه اینکه بنشیند و از ثمره تلاش دیگران استفاده کند و ...

منکران ازدواج موقّت از اهل سنت، به نوعى ازدواج، با عنوان «ازدواج مسیار» تن داده اند؛ اما نام آن را ازدواج موقّت نمى گذارند، ولى در عمل هیچ تفاوتى با ازدواج موقّت ندارد. به این ترتیب که اجازه مى دهند فرد نیازمند به ازدواج، با زنى ازدواج دائم کند در حالى که قصد دارد بعد از مدّت کوتاهى او را طلاق دهد و با او شرط مى کند که نه حقّ نفقه داشته باشد و نه شب خوابى و نه ارث! با این تفاوت که در این جا با طلاق از هم جدا مى شوند و در ازدواج موقّت با بخشیدن باقیمانده مدّت یا سرآمدن مدّت.

عثمان، فدک را به مروان بن حکم داد و پیوسته فدک در دست مروان و فرزندانش بود تا اینکه عمر بن عبدالعزیز آن را گرفت و به عنوان صدقه قرار داد .اگر فدک غنیمت مسلمین بود، به چه دلیل به مروان اختصاص پیدا کرد؟ و اگر ارث خاندان رسول خدا(ص) بود، پس مروان در زمره این خاندان نبوده، و اگر بخششى از پیامبر(ص) به فاطمه زهرا(ع) بود، پس چرا بر آن دست اندازى کردند و آن را به یکدیگر بخشیدند و عثمان چه سلطه اى بر فدک داشت تا به کسى واگذار کند؟