«قرائت قرآن» باعث ازدياد ايمان، توكّل بر خدا، تواضع، نورانيت خانه، ايجاد خير كثير، بهره بردن ديگران از قرائت قارى، درخشندگى خانه اى كه در آن قرآن تلاوت مى شود براى اهل آسمان، رفع عذاب، بركت بسيار، حضور ملائكه، دور شدن شياطين، دفع بلاء، محفوظ بودن از شر دشمنان، نزول باران، مانع عذاب و اجابت دعا مي شود.

در روايات به ما دستور داده ‏اند در جايى كه لازم نيست، سخن مگوئيد؛ زيرا حرف زياد زدن احتمال خطا و گناه در آن را بيشتر مي کند، همچنان كه نوشتن زياد باعث خطا و اشتباه بيشتر نيز مي شود. اگر انسان دست به قلم نشود و چيزى ننگارد اشتباهي هم ندارد و اگر حرفى هم نزند دچار لغزش و خطا و معصيت هم نمى‏ گردد. سکوت باعث نورانیت قلب و طبق کلام امام علی(ع) نشانه عقل است.

در آیه 29 سوره انفال، چهار نتیجه و ثمره براى تقوا و پرهیزکارى بیان شده است: 1- نورانیت و روشن بینى خاصى درتشخیص حق از باطل. 2- پوشانده شدن گناهان توسط خداوند. 3- مشمول آمرزش الهی شدن. 4- پاداش هاى فراوان دیگرى که در انتظار انسان های باتقواست و جز خدا، کسی از آنها آگاه نیست.

عرفان و سیر و سلوک در واقع روش نزدیک شدن به خداوند و رسیدن به معرفت خداست و این کار بدون دور شدن از رذائل اخلاقی ممکن نیست؛ بنابر این «علم اخلاق» چون مى تواند به برطرف شدن رذائل اخلاقى كمك كند؛ يكى از پايه هاى عرفان الهى و مقدّمات آن خواهد بود.

در آيات قرآن، رابطه نزديكى ميان «عبادت» و «پرهيز از گناه» و «پرورش فضائل اخلاقى» ديده مى شود. از جمله: در آيه 21 سوره بقره مى فرمايد: «اى مردم! پروردگارتان را كه شما و پيشينيان شما را آفريده پرستش كنيد تا پرهيز كار شويد!». در آيه 153 بقره، به تأثير نماز و روزه در تقويت روح انسان اشاره كرده، مى فرمايد: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! از صبر [روزه] و نماز كمك بگيريد! [زيرا] خداوند با صابران است!».

پيامبر اكرم(ص) می فرماید: «ذِكْرُ اللّهِ شِفاءُ الْقُلُوبِ». امام على(ع) نیز می فرماید: «هر كس قلب خود را با ياد پيوسته الهى آباد كند، اعمال او در پنهان و آشكار نيكو مى شود». در حديث ديگرى می فرماید: «ياد خدا شيطان را از شما طرد مى كند».
دل و جان انسان جايگاهى است كه هرگز نمى تواند خالى بماند؛ اگر ذكر خدا آن را پر كند، وسوسه هاى شيطانى از آن دور مى شود، و اگر خالى از يادخدا باشد جولانگاه شيطان و وسوسه هاى او خواهد شد. از سوى ديگر ياد خدا سبب مى شود، كه انسان به منبع كمال مطلق نزديكتر گردد.