یزید در مدّت کوتاه خلافتش، جنایاتی را مرتکب شد که هر یک از آن ها به تنهایى براى رسوایى و ننگ وى و خاندانش کافى است. شهادت امام حسین(ع) و اصحابش و اسارت حریم نبوى(ص)، مهمترین جنایتى است که به دستور یزید انجام گرفت. پس از آن، واقعه حره، به دستور یزید شکل گرفت، که در این جنایت، لشگریان یزید سه روز، به کشتار و غارت مردم مدینه پرداختند. لشکریان یزید پس از آن، براى نبرد با عبداللّه بن زبیر به سوى مکّه حرکت کردند و حرم الهى را با منجنیق آتش باران کردند که در نتیجه پرده ها و سقف کعبه سوخت.

علل خوددارى امام سجاد(ع) در قیام حرّه عبارتند از:
1- امام شكست نهضت مدينه را پيش بينى كرده، و مى دانستند باقى مانده نيروهاى تشيع بدون هیچ نتیجه ای از قیام، از بين خواهد رفت.
2- با توجه به سوابق عبدالله بن زبير، و نفوذى كه او در ميان صفوف شورشيان يافته بود، اين نهضت نمى‏ توانست يك نهضت اصيل شيعى باشد.
3- شورشيان، در انتخاب رهبر خود، هيچ گونه نظر خواهى از امام نكرده بودند؛ پيدا بود كه اين حركت، يك حركت خالص شيعى نيست و در صورت پيروزى معلوم نيست به نفع شيعيان تمام شود.

حادثه عاشورا در كوتاه مدت، ضربت خرد كننده‏ اى بر نهضت شيعه وارد ساخت، و با انعكاس خبر اين حادثه در سراسر كشور اسلامى آن روز، بويژه در عراق و حجاز، وحشت شديدى بر محافل شيعه حكم فرما گشت. اين وحشت با بروز «فاجعه حره» و سركوب شديد و بي رحمانه نهضت مردم مدينه توسط نيروهاى يزيد شدت يافت و اختناق شديدى در منطقه نفوذ خاندان پيامبر، به ويژه مدينه و كوفه حاكم شد. مسعودى»، مورخ نامدار، تصريح مى كند كه:«على بن الحسين، امامت را به صورت مخفى و با تقيه شديد و در زمانى دشوار عهده دار گرديد».

پس از شهادت امام حسين(ع) مردم مدينه نيز به خشم آمدند. حاكم مدينه با اشاره يزيد گروهى از بزرگان شهر را به دمشق فرستاد تا از نزديك، خليفه را ببينند و از مراحم وى برخوردار شوند تا مردم را به اطاعت از حكومت وى تشويق كنند... يزيد نزد آنان نيز از مجالس شراب خوارى و سگ بازى و ساز و آواز و فسق و فجور كوتاهى نكرد... نمايندگان به مدينه بازگشتند و در اجتماع مردم اين شهر اعلام كردند كه: «ما از نزد شخصى برگشته ‏ايم كه دين ندارد، شراب مى ‏خورد... اينك شما را شاهد مى ‏گيريم كه او را از خلافت بركنار كرديم».