امام علی(ع) با اشاره به آینده تاریک مردم کوفه می فرماید: «به خدا سوگند جوانكى هوس باز و متکبر از طايفه بنى ثقيف بر شما مسلّط مى شود، که اموال، قوت و قدرت شما را مى گيرد». در واقع همه شارحان مقصود حضرت ازغلام ثقيف، را حجاج دانسته اند كه در دوران حكومت عبدالملك مروان، والى كوفه گردید.

اکثریِت اهل سنّت همه صحابه را عادل می دانند و می گویند: همه آنها بدون استثناء افرادى صالح، صادق، با تقوى و عادل بودند و کمترین ایرادى بر آنها نمى توان گرفت و اگر کارهاى خلافى از آنها سرزده، باید به توجیه آنها بپردازیم. شیعیان و گروهى از روشنفکران اهل سنّت می گویند: گرچه اکثر صحابه افرادى با شخصیّت، فداکار، پاک و با تقوا بوده اند، ولى افراد منافق و ناصالح نیز وجود داشته که قرآن مجید و پیامبر اسلام(ص) از آنها بیزارى مى جستند.

آغاز سوره تحریم، مربوط به ماجراى پیامبر(ص) با بعضى از همسرانش مى باشد؛ سپس به مراقبت در امر تعلیم و تربیت خانواده، و لزوم توبه از گناهان تاکید شده و به دنبال آن در مورد جهاد با کفار و منافقین به پیامبر(ص) سفارش شده و در پایان شرح حال دو نفر از زنان صالح (مریم و همسر فرعون) و دو نفر از زنان ناصالح (همسر نوح و همسر لوط) بیان شده است.

افراد ناصالح معمولا كسانى همانند خود را به گرد خويش جذب مى كنند و برعکس اگر ديديم خاصّان و رازداران و معتمدان شخصی، افرادی با ایمان و پاک و صادق بودند معلوم مى شود كه پاكى و ايمان و صداقت در پيشواى آن مكتب موجود است. با نگاهی به اصحاب حضرت رسول، از علی و سلمان و ابوذر و مقداد و عمار یاسر تا پاکبازان مخلصی همچون اصحاب صفه، و بسیاری دیگر از اصحاب که همگی از برجستگان تقوا و علم و اخلاق در زمانه خود بودند، نتیجه می گیریم که دعوت پیامبر اسلام(ص)، دعوتی صادق و ناشی از وحی الهی است.