در آيات «قرآن» هفت نوع از شراب هاى بهشتى مطرح شده و از مجموع آنها به خوبى استفاده مى شود كه اين نوشيدنی ها انواع و اقسامى دارد، بعضى در نهرها جارى است، نهرهايى از شير و عسل و آب و شراب، بعضى در ظرف هاى در بسته مهر شده و بعضى از چشمه هايى است كه از آسمان بهشت يا طبقات بالاى آن فرو مى ريزد و به نظر مى رسد كه برترين شراب طهور بهشتى، «شراب تسنيم» است كه ويژه مقرّبان است. در مرحله بعد از آن، «شراب طهور» قرار دارد كه ساقيش فقط خداوند است.

«علّت حكم» چيزى است كه حكم داير مدار آن است؛ يعنى هر جا علّت باشد، حكم هم خواهد بود، و هر جا علّت نباشد، حكم هم نخواهد بود، ولى «حكمت حكم» چيزى است كه غالباً همراه حكم هست و گاهى هم از آن جدا مى شود، يعنى بعضى از اوقات على رغم اين كه حكمت وجود ندارد، حكم به قوّت خود باقى است.

مرد انصاری گروهی ازمردم را دعوت کرد. آنهاعلاوه برغذا شراب نوشیدند و شروع به ذکر افتخارات خود کردند، تا اینکه که یکى از آنها استخوان شترى را برداشت و بر بینى سعد بن وقاص کوبید و آن را شکافت. او این جریان را خدمت پیامبر(ص) عرض کرد و آیه مورد بحث نازل شد. یا اینکه درباره عمر می باشد که علاقه شدیدى به نوشیدن شراب داشت، و مى گفت: خدایا بیان روشنى در مورد خمر براى ما بفرما.

پس از نزول آیه تحریم شراب و قمار، بعضى از یاران پیامبر(ص) گفتند: تکلیف برادران مسلمان ما که پیش از نزول این آیه از دنیا رفته اند و هنوز این دو را ترک نکرده بودند چه مى شود؟ آیه فوق نازل شد و به آن پاسخ داد.