به گفته مورخین سه تن از اولاد ابوسفیان به نام هاي حنظله، عمرو و معاویه در جنگ بدر حضور داشتند، حنظله کشته شد، عمرو اسیر و معاویه از صحنه نبرد فرار کرده و پیاده بسوی مکّه شتافت. امام(ع) در یکى از نامه هاى خود به معاویه به داستان فرار او اشاره کرده مى فرماید: «من چيزى را به خاطرت مى آورم كه حتماً فراموش نكرده اى، در روزی كه برادرت حنظله كشته شد و برادر ديگرت را اسير كردم، به سراغ تو آمدم فرار كردى و اگر نه اين بود كه من فراركنندگان را تعقيب نمى كنم، تو سومين آنها بودى».

ابونعیم روایت کرده که خطاب آیه 67 سوره مائده به پیامبر، در شان حضرت علی و به سرانجام رساندن ماموریت انتخاب ایشان به خلافت است. ابونعیم این حدیث را در قالب سندی که همه رجال آن از علما، ثقات و صالحان در نقل حدیث هستند نقل کرده است.

بخارى در صحيح خود، به احاديث عبداللّه بن داود استدلال کرده و آنها را نقل مى کند. وى در سال 212 دنيا را بدرود گفته است.

احمد بن حنبل مى گويد: موثقان، از عثمان بن عمير حديث نقل نموده اند. اعمش، سفيان، شعبه، شريک و امثال آنها، از اين طبقه، از او حديث فرا گرفته اند. ابوداود، ترمذى و غير از اين دو احاديث او را نقل کرده و به آن استدلال مى کنند. ذهبى اشاره کرده: از نويسندگان سنن، احاديث او را نقل نموده اند.

ابن حیان گفته: على بن غراب، در تشیع غلوّ مى کرد، جوزجانى او را ساقط کرده و سخنش را مقبول نمی داند اما ابن معین و دار قطنى او را توثیق کرده اند. ابوحاتم گفته: احادیث او عیب ندارد. ابوزرعه گفته: او از نظر من، راستگوست، احمد بن حنبل گفته: من او را بسیار راستگو یافته ام. ذهبى گفته: نویسندگان سنن به احادیث او ستدلال کرده اند و ابن سعد نیز گفته: اسماعیل بن رجاء، حدیث اعمش درباره عثمان را از او نقل کرده است.

سلیمانى او را از رافضى ها خوانده است، چنان که ذهبى به آن تصریح کرده است. اما با وجود رافضى بودنش، مسلم، ابوداود و نسایى به احادیث او استدلال نموده اند. احادیثى که او از اعمش، ابواسحاق سبیعى، منصور و عبداللّه بن عیسى، نقل کرده است، در صحیح مسلم موجود است.

با مراجعه به کتاب هاى اهل سنت و اقوال رجالیین و حدیث شناسان به دست مى آید که حدیث «اصحابى کالنجوم» از هیچ گونه اعتبارى نزد آنان برخوردار نیست. این حدیث از نظر محتوا نیز مورد مناقشه است، زیرا عدّه ای از صحابه حتّی بعد از پیامبر(ص) کارهای خلافی همچون زنا و شراب خوردن و شراب فروشی و رباگرفتن را انجام دادند.

احمد بن حنبل، سليمان بن قرم را توثيق نموده و ابن عدى مى گويد: احاديث او خوب است. مى توان در صحيح مسلم، حديث ابوالجواب را از سليمان مشاهده نمود. همچنين او در کتاب هاى سنن حديث مرفوعى از پيامبر دارد.