آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابونعیم روایت کرده که خطاب آیه 67 سوره مائده به پیامبر، در شان حضرت علی و به سرانجام رساندن ماموریت انتخاب ایشان به خلافت است. ابونعیم این حدیث را در قالب سندی که همه رجال آن از علما، ثقات و صالحان در نقل حدیث هستند نقل کرده است.

ابو نعیم، از ابوبکر خلاد، از محمد بن عثمان بن ابى شیبه، از ابراهیم بن محمد بن میمون، از على بن عابس، از ابى حجّاف و اعمش، از عطیه، از ابى سعید خدرى نقل کرده که آیه «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ...»(1) در شأن على بن ابى طالب(علیه السلام) بر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نازل شده است.(2)
این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است. ما در اینجا به بررسى سند آن مى پردازیم:
ـ ابوبکر بن خلاد: همان احمد بن یوسف بغدادى است که خطیب بغدادى، سماع اوش را صحیح دانسته و ابو نعیم بن ابى فراس او را ثقه معرّفى کرده است.(3) و ذهبى نیز او را «شیخٌ صدوقٌ» خوانده است.(4)
ـ محمد بن عثمان بن ابى شیبه: کسى است که ذهبى او را از ظرفیّت هاى علمی برشمرده و صالح جزره او را ثقه معرفى کرده است و ابن عدى مى گوید: من از او حدیث منکرى نشنیدم که آن را ذکر کنم.(5)
ـ ابراهیم بن محمد بن میمون: ابن حیّان او را در جمله ثقات آورده است.(6) و کسى او را در کتب ضعفاء ذکر نکرده است، و اگر عیبى از او گرفته مى شود به جهت آن است که او فضایل اهل بیت(علیهم السلام) خصوصاً امیرالمؤمنین(علیه السلام) را نقل مى کند.
ـ على بن عابس: او از رجال صحیح ترمذى است.(7) و اگر عیبى بر او وارد مى شود همانند شاگردش به جهت نقل فضایل اهل بیت(علیهم السلام) است. ولى مطابق نصّ ابن عدى حدیثش نوشته مى شود.(8)
ـ ابو الحجّاف: او که داوود بن ابى عوف نام دارد، از رجال ابى داوود و نسائى و ابن ماجه به حساب آمده، که احمد بن حنبل و یحیى بن معین او را توثیق کرده اند، و ابو حاتم نیز او را صالح الحدیث مى داند.(9) گرچه ابن عدى به جهت این که غالب احادیث او درباره اهل بیت(علیهم السلام) است، او را تضعیف کرده است.(10)
ـ اعمش: او از رجال صحاح ستّه به شمار مى آید(11).(12)