آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

احمد بن حنبل، سليمان بن قرم را توثيق نموده و ابن عدى مى گويد: احاديث او خوب است. مى توان در صحيح مسلم، حديث ابوالجواب را از سليمان مشاهده نمود. همچنين او در کتاب هاى سنن حديث مرفوعى از پيامبر دارد.

ابن حبّان ـ چنان که در شرح حال سلیمان در کتاب میزان الاعتدال آمده ـ از او یاد کرده و گفته است: او رافضى غلوّ کننده اى بود.
احمد بن حنبل او را توثیق نموده و ابن عدى ـ چنان که در آخر شرح حال سلیمان، از کتاب میزان است ـ مى گوید: احادیث سلیمان بن قرم خوب است و او از سلیمان بن ارقم، به مراتب بهتر است.
احادیث او را مسلم، نسائى، ترمذى و ابوداود، در صحاح خود آورده اند.
ذهبى هنگامى که شرح حال او را در میزان الاعتدال(1) نوشته است در کنار نامش رمز آنها را گذاشته است.
مى توان در صحیح مسلم، حدیث ابوالجواب را از سلیمان بن قرم از اعمش به طور مرفوعه از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مشاهده نمود، که فرمود: «أَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ»؛ (انسان با کسى است(محشور خواهد شد) که دوستش مى دارد).
هم چنین او در کتاب هاى سنن از ثابت، از انس حدیث مرفوعى از پیامبر دارد که «طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِیْضَةٌ عَلى کُلِّ مُسْلِم».
و نیز او از اعمش، از عمرو بن مرّه، از عبداللّه بن حارث، از زهیر بن اقمر، از عبداللّه بن عمرو نقل نموده است: حکم بن ابوالعاص رفتار و حرکات رسول خدا را تقلید مى کرد و در قالب و ژست آن حضرت، کلماتش را براى قریش نقل مى نمود. پیامبر(صلى الله علیه وآله) بر او و تمام نسلى که از او تا روز قیامت به وجود مى آید، لعنت و نفرین فرستاد.(2)