آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

به گفته مورخین سه تن از اولاد ابوسفیان به نام هاي حنظله، عمرو و معاویه در جنگ بدر حضور داشتند، حنظله کشته شد، عمرو اسیر و معاویه از صحنه نبرد فرار کرده و پیاده بسوی مکّه شتافت. امام(ع) در یکى از نامه هاى خود به معاویه به داستان فرار او اشاره کرده مى فرماید: «من چيزى را به خاطرت مى آورم كه حتماً فراموش نكرده اى، در روزی كه برادرت حنظله كشته شد و برادر ديگرت را اسير كردم، به سراغ تو آمدم فرار كردى و اگر نه اين بود كه من فراركنندگان را تعقيب نمى كنم، تو سومين آنها بودى».

ابن ابى الحديد مى گويد: «از استادم نقيب پرسيدم آيا معاويه در جنگ بدر همراه مشركان حاضر بود؟ گفت: آرى سه نفر از اولاد ابوسفيان به نام هاي «حنظله»، «عمرو» و «معاويه» در اين جنگ حضور داشتند. يكى از آنها [حنظله] كشته شد و ديگرى [عمرو] اسير گشت و معاويه فرار كرد و پياده به سوى مكّه به راه افتاد. هنگامى كه به مكّه رسيد هر دو پاى او ورم كرده بود و دو ماه معالجه كرد تا بهبودى يافت».
سپس استاد او مى افزايد: «هيچ يك از مورخان در اين مسئله ترديد ندارند كه حنظله به دست حضرت علي(عليه السلام) كشته شد و برادرش عمرو اسير گشت. علاوه بر اين غير از معاويه كسى در جنگ بدر فرار كرد، كه از همه اينها شجاع تر بود و آن «عمرو بن عبدُوَد» يكّه تاز ميدان بود. او در جنگ بدر حضور داشت و با پاى پياده فرار كرد و هنگامى كه به مكّه رسيد بيمار بود و بعد از بهبودى در جنگ خندق شركت كرد و به دست حضرت علي(عليه السلام) كشته شد و آنچه از دست امام(عليه السلام) روز بدر رفته بود روز خندق جبران شد». سپس مى افزايد: «مردى از اعمش سؤال كرد: آيا معاويه از بدريون بود؟ گفت: آرى، معاويه در جنگ بدر حضور داشت؛ ولى در لشكر دشمن».
امام(عليه السلام) نيز در يكى از نامه هاى خود به معاويه به داستان فرار او اشاره كرده و مى فرمايد: «من چيزى را به خاطر تو مى آورم كه حتماً فراموش نكرده اى، در آن روز كه برادرت حنظله كشته شد و برادر ديگرت را اسير كردم و به سراغ تو آمدم فرار كردى و اگر نه اين بود كه من فراركنندگان را تعقيب نمى كنم، تو سومين آنها بودى».(1)،(2)