وى چنین سروده: «تو در خلافت مقدّم هستى، غدیر بر کسانى که آن را انکار کردند آتش مى ریزد، آتشى که قبل از بر پاشدن آن صدایى هولناک از آن شنیده مى شود. اگر درباره سخن پیامبر(ص) که فرمود: « تو مولاى خلایق هستى»، طعن زنند، پس طعن زننده خود را مورد طعن قرار داده است. دوستدار تو از جحیم نمى هراسد چرا که از آن مى گذرد و به غیر دوستدارت مى رسد. تو فردا قسمت کننده بهشت و جهنمى و...».

ابو على بصير درباره غدير چنين سروده: «... إختار یوم الغدیر حیدرة***أخا له فی الورى وآخاه...»؛ ( در روز غدير، حيدر را در ميان همه خلايق به برادرى برگزيد و با او عقد اُخوّت بست، و به همراه او و همسرش و دو فرزندش با مشرکان مباهله کرد، و...) .

هر کس سوره قمر را یک روز در میان بخواند، روز قیامت در حالى برانگیخته مى شود که صورتش همچون ماه در شب بدر است، و هر کس آن را هر شب بخواند، در قیامت نور و روشنائى صورتش بر سایر خلایق برترى دارد.

صاحب بن عباد در رابطه با غدیر خم چنین سروده: ...وقالوا علیٌّ علا قلت لا فإنّ العُلى بعلیٍّ عَلا؛ ...گفتند: على برترى یافت؟ گفتم: نه. همانا برترى ها به واسطه على برترى یافتند. ولکن أقولُ...؛ ولکن من مِثل گفته پیامبر(ص) مى گویم، در حالى که همه خلایق را جمع کرده بود. ألا إنّ من کنتُ مولىً له یُوالی علیاً وإلاّ فلا؛ آگاه باشید! هر کس من مولاى او هستم على را ولىّ خود بدارد، و اگر چنین نکند پس من هم مولاى او نیستم.