جبرى مصرى درباره غدير چنين سروده: «... وغدرت بالعهد المؤکد عقده یوم الغدیر له فما عذراک/ فلتعلمنّ...»؛ (... و عهدى را که در روز غدير براى او به صورت محکم بسته شد، شکستيد چه عذرى داريد؟ پس بدانيد با اين کار به زمان قبل (جاهليّت) و قهقرا برگشتيد...) .
مؤيّد فى الدين درباره غدير چنين سروده: «... وصیّ النبی المصطفى وابن عمه**ومن قام مولى فی الغدیر ووالیا...»؛ (... وصی پيامبر(ص) و پسر عموى اوست و کسى است که در غدير مولا و والى شد، و کسى است که گروهى درباره او همان حرفى را زدند که پيروان مسيح درباره مسيح گفتند...) .
ابو محمد صورى درباره غديرخم چنین سروده: «أبا حسن تبیّن غدر قوم***لعهد الله من عهد الغدیر/ وقد قام النبیّ بهم خطیبا***فدلّ المؤمنین على الأمیر...»؛ (اى ابوالحسن! پیمان شکنى وخیانت قوم نسبت به عهد خداوند، از عهدى که در روز غدیر گرفته شد، روشن مى شود وهمانا پیامبر(ص) براى آنها خطبه خواند و مؤمنان را به امیر، راهنمایى نمود...) .
مهيار ديلمى درباره غدير چنين سروده: «واسألهم یوم خم بعد ما عقدوا***له الولایة لم خانوا ولم خلعوا...»؛ (و از آنها سؤال کن که چرا پس از آنکه در روز غدير با على(ع) عقد ولايت بستند، خيانت کردند؟ و چرا شانه خالى نمودند؟!...) .
سيد مرتضى درباره غدير چنين سروده: ( ...و ولايت او را به گونه اى فرياد زد که براى کسى عذرى باقى نماند... همانا روز غدير گروهى را که دلشان شاد و خنک شد ،شفا بخشيد و گروهى را هلاک نمود)؛ «ولقد شفى یومُ الغدیرِ معاشراً *** ثَلِجَتْ نفوسُهُمُ وأودى معشرا...» .
ابو على بصير درباره غدير چنين سروده: «... إختار یوم الغدیر حیدرة***أخا له فی الورى وآخاه...»؛ ( در روز غدير، حيدر را در ميان همه خلايق به برادرى برگزيد و با او عقد اُخوّت بست، و به همراه او و همسرش و دو فرزندش با مشرکان مباهله کرد، و...) .
ابو نجیب طاهر درباره غدیر چنین سروده: «عید فی یوم الغدیر المسلم...، فأنزل الله تعالى جدّه**ألیوم أکملت لکم دینکم/ والیوم أتممت علیکم نعمتی**وإنّ من نصب الإمام النعم»؛ (مسلمان در روز غدیر عید مى گیرد...، و خدا این آیه را نازل کرد: امروز دین شما را کامل گرداندم و امروز نعمتم را بر شما تمام کردم، و همانا نعمتها به برکتِ نصب امام است).
سید رضىّ درباره غدیر چنین سروده: «... وکا ن**وفاؤه یوم الغدیر/ یوم أطاف به الوصـ**ـی وقد تلقب بالأمیر...»؛ (سرور و خوشحالى به ما بی وفایى کرد و روز غدیر موقع وفاى آن بود، روزى که وصىّ به آن احاطه پیدا کرد در حالى که لقب امیر گرفته بود، پس در این روز تسلّى بده و امانت را به صاحبش برگردان...) .
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
مَنْ نَظَرَ إِلَى الْکَعْبَةِ لَمْ يَزَلْ تُکْتَبُ لَهُ حَسَنَةٌ، وَتُمْحَى عَنْهُ سَيِّئَةٌ، حَتَّى يَنْصَرِفَ بِبَصَرِهِ عَنْهَا.
هرکس به کعبه نگاه کند پيوسته براى او حسنه نوشته و گناهى از او پاک مى شود تا آن که چشم خود را از کعبه بگرداند.
کافى: 4/240/4