قصص قرآنى از نظر محتوا و هدف شامل همه حكمت‌هاى نزول قرآن مى شود و در اين راه شيوه‌اى كارآمد است. از اين رو قرآن داستان را براى اثبات وحى و نبوت، يگانگى خدا، هم ريشه بودن اديان آسمانى و نيز براى بيم و نويد، نشان دادن نمودهاى قدرت الهى، سرانجام نيك و بدى، صبر يا ناشكيبايى، سپاسگزارى يا سركشى و ديگر اهداف رسالى، تربيتى و يا سنت‌هاى تاريخى و اجتماعى به كار مى برد.

در قرآن، مسأله «معاد» به صورت هاى مختلف مورد تأكيد قرار گرفته است. مى دانيم سوگند ياد كردن پسنديده نيست و لذا قرآن، مردم را از آن نهى مى كند ولى گاه مطلب به قدرى مهم است كه سوگند در مورد آن نه تنها ممنوع نيست بلكه لازم است؛ مثلا در سوره «تغابن» به پيامبر(ص) دستور مى دهد كه مؤكداً سوگند ياد كند كه قيامت در كار است، مى فرمايد: «كافران گفتند: هرگز برانگيخته نخواهند شد! بگو: آرى به پروردگارم سوگند كه همه شما برانگيخته خواهيد شد، سپس آنچه را عمل مى كرديد به شما خبر مى دهد و اين براى خدا آسان است».

دعوت پیامبر(ص) به مباهله آن هم با بهترین نزدیکان خود، یکى از نشانه هاى صدق دعوت و ایمان قاطع او است؛ زیرا طبق آیه 61 سوره آل عمران، دروغگویان به عذاب گرفتار می شوند و کسى که به تمام معنى به ارتباط خویش با پروردگار ایمان نداشته باشد، وارد چنین میدانى نمی گردد. به همین دلیل مسیحیان هنگامى که این صحنه را مشاهده کردند، سخت به وحشت افتادند، و از اقدام به مباهله خوددارى کرده، حاضر به مصالحه شدند و به شرایط«ذِمّه» و پرداختن مالیات تن در دادند.

آیات قرآن حاکى است که پیامبر اسلام(ص) علاوه بر قرآن، معجزات دیگری نیز داشت. مانند: شق القمر که در سوره قمر، آیه 1 و2 آمده. همچنین در سوره زخرف آیه 66، سوره اسراء آیه 1، سوره آل عمران آیه 61 و آیات دیگری سخن از معجزات پیامبر(ص) به میان آمده است.