امام علي(ع) در خطبه 175 «نهج البلاغه»، به گوشه اي از علم خود به «اسرار غیب» و «حوادث آینده» اشاره کرده، می فرماید: «اگر بخواهم می توانم هر یک از شما را از آغاز و انجام و تمام شئون زندگی اش آگاه کنم؛ ولی از آن می ترسم که این کار، سبب کافر شدن شما به رسول خدا(ص) شود و آن حضرت را به فراموشی بسپارید، من این اسرار را در اختیار گروهی از افراد با ایمان می گذارم و من آنچه می گویم از خود نمی گویم؛ بلکه همه این امور را از رسول خدا(ص) شنیده ام».

در روز عاشورا هنگامی که يسار(غلام زياد بن ابيه) و سالم (غلام عبيدالله بن زياد) به ميدان آمدند و مبارز طلبيدند، حبيب بن مظاهر و برير بن خضير عزم ميدان كردند ولى امام حسین(ع) مانع شد، آنگاه عبدالله بن عمير برخاست و از امام اذن طلبيد، امام(ع) اجازه داد. وى به ميدان شتافت و آنها را از پاى درآورد ولی سپاه دشمن از راست و چپ حمله کردند و او را به شهادت رساندند.

او صحابه پيامبر(ص) و از خواص اصحاب علی(ع) بود که در تمام جنگ ها در ركاب امام شمشير زده و از آن حضرت اسرار فراوانى را فرا گرفته بود. او در زمان خلافت علی(ع) به كوفه كوچ كرد. او و مسلم بن عوسجه که به يارى مسلم بن عقيل مشغول بودند، پس از شهادت مسلم، شبانه به كربلا رفته و به محضر امام خويش شرفياب شدند. در روز عاشورا حبیب چنان مردانه می جنگيد که شهادتش براى امام(ع) بسيار گران آمد و دل مباركش شكست و فرمود: شهادت خود و حاميان از اصحابم را به حساب خدا مى گذارم.

وقتی حبیب بن مظاهر از کوفه گریخت و شبانه خود را به کربلا رسانید به امام حسین(ع) عرض كرد: در اين منطقه تيره اى از بنى اسد زندگى مى كنند، اگر اجازه مى دهى با آنان صحبت كنم كه براى يارى تو به كربلا بيايند. امام موافقت فرمود؛ حبيب نيمه شب خود را به آنان رساند و آن ها دعوت حبیب را پذیرفتند اما جاسوسان خبر را به عمر سعد رساندند و او لشکری چهارصد نفری را به سوی آن ها فرستاد. در نزديكى فرات، دو گروه به يكديگر رسيدند و جنگ سختى در گرفت، تعدادى از قوم بنى اسد كشته شدند و بقيه متوارى گشتند.

برخی از اصحاب پیامبر(ص) و حضرت امیر(ع) که تصریح شده در کربلا به شهادت رسیده اند، از این قرارند: اميّة بن سعد طائى، جُندب بن حجر كندى، حارث بن نبهان، حُلاس بن عمرو راسبى، عبدالرحمان بن عبدالله يزنى، عمّار بن سلامة، قاسم بن زهير، كُردوس بن زهير، مسلم بن كثير اَزدى، مقسط بن زهير، نصر بن ابى نيزر، نعمان بن عمرو الراسبى، نعيم بن عجلان انصارى، برير بن خضير، حبيب بن مظاهر، انس بن حرث كاهلى، عابس بن ابى شبيب شاكرى، حجّاج بن مسروق، جَون مولى أبي ذرّ، نافع بن هلال، ابوثمامه صائدى.