آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

وقتی حبیب بن مظاهر از کوفه گریخت و شبانه خود را به کربلا رسانید به امام حسین(ع) عرض كرد: در اين منطقه تيره اى از بنى اسد زندگى مى كنند، اگر اجازه مى دهى با آنان صحبت كنم كه براى يارى تو به كربلا بيايند. امام موافقت فرمود؛ حبيب نيمه شب خود را به آنان رساند و آن ها دعوت حبیب را پذیرفتند اما جاسوسان خبر را به عمر سعد رساندند و او لشکری چهارصد نفری را به سوی آن ها فرستاد. در نزديكى فرات، دو گروه به يكديگر رسيدند و جنگ سختى در گرفت، تعدادى از قوم بنى اسد كشته شدند و بقيه متوارى گشتند.

وقتی حبیب بن مظاهر از کوفه گریخت و شبانه خود را به کربلا رسانید به امام عرض كرد: «در اين منطقه تيره اى از بنى اسد زندگى مى كنند، اگر اجازه مى دهى با آنان صحبت كنم كه براى يارى تو به كربلا بيايند».
امام موافقت فرمود؛ حبيب نيمه شب خود را به آنان رساند، آنان به گرمى از حبيب استقبال كردند. حبيب گفت:
«شما را به شرافت و بزرگى كه در روز قيامت خواهيد داشت مى خوانم، پسر دختر پيامبرتان در بيابان كربلا، تنها و مظلوم، محاصره شده است. مردم كوفه او را دعوت كردند تا يارى اش كنند، حال كه به سوى آنان آمده است او را رها كرده و آماده پيكار با او شده اند. به خدا سوگند، هر يك از شما در كنار حسين(عليه السلام) كشته شود در برترين جايگاه ها در بهشت، دوست و هم نشين محمد(صلى الله عليه وآله) خواهد بود».
«عبدالله بن بشر» از ميان جمع برخاست و گفت: من اين پيشنهاد را مى پذيرم و خواند:
«قَدْ عَلِمَ الْقَوْمُ إذا تَواكَلُوا *** وَأَحْجَمَ الْفُرْسَانُ إذْ تَناصَلوا
إنّي شُجَاعٌ بَطَلٌ مُقاتِلٌ *** كَأَنَّني لَيْثٌ عَرينٌ بَاسِلٌ»
(آنان كه كناره گرفتند خواهند دانست كه هيبت آن جنگاوران در نبرد خواهد شكست، من دلاورى هستم، قهرمان ميدان جنگ همانند شيرى غرنده و تيز چنگ).
كلمات حماسى اين مرد باعث شد تا ديگران نيز اعلام آمادگى كنند. هفتاد نفر آماده شدند ولى در آن ميان، يكى از جاسوسان عبيدالله بن زياد، خبر را به ابن سعد رساند و او «ازرق بن حرث» را در رأس يك گروه چهارصد نفره فرستاد تا از ورود قوم بنى اسد به كربلا ممانعت به عمل آورد.
در نزديكى فرات، در آن شب دو گروه به يكديگر رسيدند و جنگ سختى در گرفت، تعدادى از قوم بنى اسد كشته شدند و بقيه متوارى گشتند و حبيب به سوى كربلا آمد و گزارش آن واقعه را به عرض امام رساند و امام(عليه السلام) فرمود: «اَلْحَمْدُلِلّهِ كَثِيراً وَلاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إلاّ بِاللهِ».(1)، (2)