او صحابه پيامبر(ص) و از خواص اصحاب علی(ع) بود که در تمام جنگ ها در ركاب امام شمشير زده و از آن حضرت اسرار فراوانى را فرا گرفته بود. او در زمان خلافت علی(ع) به كوفه كوچ كرد. او و مسلم بن عوسجه که به يارى مسلم بن عقيل مشغول بودند، پس از شهادت مسلم، شبانه به كربلا رفته و به محضر امام خويش شرفياب شدند. در روز عاشورا حبیب چنان مردانه می جنگيد که شهادتش براى امام(ع) بسيار گران آمد و دل مباركش شكست و فرمود: شهادت خود و حاميان از اصحابم را به حساب خدا مى گذارم.