واژه «غالِب» از ماده «غلبه» به معنى قهر است و دلالت بر قوّت مي كند و معنا و مفهوم اين وصف الهى این است که زمام عالَمِ اسباب در دست خدا است و آنچه مى خواهد آن مى شود و چون انسان ها به اين حقيقت توجّه ندارند غالباً در عالم اسباب گم مى شوند، از مساعد بودن آنها خوشحال و از نامساعد بودن آنها مأيوس مى گردند، در حالى كه اگر ايمان به غالبيّت و قاهريّت خدا داشته باشند هرگز غبار يأس بر روح آنها نمى نشيند.

يكي از آياتي كه دلالت بر ظهور امام زمان(عج) دارد «آيه ارسال رسول» است. خداوند در اين آيه می فرماید: «او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر همه آيين ها غالب گرداند». مقصود از هدايت در این آیه، هدايت الهى است كه خداوند رسول خود را بر آن مبعوث كرده و مراد از دين حق نيز دين اسلام است. بنابراین خداوند وعده ظهور و غلبه اسلام بر تمام ادیان را داده است. امام صادق(ع) در تفسیر آیه می فرماید: «به خدا سوگند تأويل آيه هنوز تحقق نيافته و نخواهد يافت تا آنكه قائم خروج كند».

درباره این که چگونه سنت یارى مؤمنان با کشته شدن و شکست آنان در برخى جنگ ها سازگار است، باید گفت: اولاً؛ پیروزى، معنى وسیعى دارد، و همیشه به معنى غلبه ظاهرى بر دشمن نیست. همانند شهادت امام حسین(ع) در «کربلا» را نمی توان شکست نامید، زیرا مسلمانان را از خطر بنی امیه آگاه کردند و اسلام را از سقوط، رهایى بخشید. ثانیا؛ وعده خداوند، دایر به غلبه مومنان، یک وعده مشروط است نه مطلق، و این وعده الهى مخصوص کسانى است که از قلب و جان، خواهان رضاى الهی و از نظر عمل در خط فرمان او باشند.

قرآن در آيه 33 سوره «توبه» وعده غلبه و پيروزى اسلام را بر تمام اديان جهان داده است و منظور از آن، غلبه خارجى و عينى است نه غلبه منطقى و ذهنى. اين غلبه مراحل مختلفى دارد: يك مرحله آن در عصر پيامبر(ص) واقع شد و مرحله نهايى به هنگام قيام مهدى(ع) حاصل مى شود. البته منظور از این غلبه، از ميان رفتن آيين يهود و مسيحيّت به طور كامل نيست؛ بلكه منظور حاكميّت اسلام بر آنهاست.

اينكه همه افراد در مقابل حق و عدالت تسليم نمي شوند و گروهى با حق دشمني مي كنند موجب غايب شدن امام زمان(عج) شده تا حضرت بتواند در آينده حق را بر باطل غلبه دهد.

يكي از آياتي كه دلالت بر ظهور امام زمان(عج) دارد «آيه وعد» است. این آیه با آيات ديگر كه می گوید دين اسلام در آخر الزمان بر ساير اديان غلبه پیدا می کند، سازگارى و مناسبت دارد. كلمه «الارض» كه در آیه آمده با الف و لام جنس آمده تا شامل تمام کره زمين بشود و رواياتى كه ذيل اين آيه آمده، حکومت جهانی حضرت را تأييد مى کند. تبديل خوف به امنيت كامل، در زمان پيامبر(ص) و حتی زمان خلفاي راشدين به وجود نيامده و تنها با حكومت گسترده مؤمنين به رهبري امام زمان(عج) بر سرتاسر زمين اتفاق خواهد افتاد.

پاسخ این سؤال را مى توان در آیات 17 و 18 سوره انعام به دست آورد. در واقع توجه به غیر خدا به خاطر این است که؛ آنها را سرچشمه خیرات، و یا برطرف کننده مصائب و مشکلات مى دانیم؛ ولی آیه فوق مى فرماید: اراده خداوند بر همه چیز حکومت مى کند، اگر نعمتى را از کسى سلب کند و یا نعمتى را به کسى ارزانى دارد، هیچ منبع قدرتى در جهان نیست که بتواند آن را دگرگون سازد. پس نباید در برابر غیر خدا سر تعظیم فرود آورد.

پیروزى همواره به معنى غلبه ظاهرى و جسمانى بر دشمن نیست و گاه پیروزی، پیروزى یک مکتب است، همانند امام حسین(ع)، که با شهادت خود، اسلام را از سقوط، رهائى بخشید. از سویی وعده خداوند به پیروزی مؤمنان، یک وعده مشروط است و اختصاص به کسانى دارد که از قلب و جان، خواهان رضاى خدا و از نظر عمل در خط فرمان او باشند.