حجاج یکی از سنگدل ترین مردان تاریخ جهان است. او شخصی ناقص الخلقه و کریه منظر بود که ممکن است همین عقده حقارت يكى از انگيزه هاى بى رحمى او باشد. او از سوی عبدالملک به حکومت حجاز و بصره و کوفه منصوب شد و فجایع عظیمی را به بار آورد. از این رو شعبی مى نویسد: «اگر حجاج را در مقابل خبيث ترين فرد هر امتی قرار دهیم، بر آنان غلبه خواهيم كرد». سرانجام در سن 54 سالگى بوسیله بيمارى شديد درونى راهى جهنم شد. به گونه ای که از شدت سرما فرياد مى كشيد در حالی كه ظرفهاى آتش پوست بدنش را مى سوزاند.

عبدالله بن عمر در ایام خلافت امام على(ع) از بیعت سر باز زد، و به زاویه انزوا خزید و از مسائل سیاسى و اجتماعى، کناره گیرى کرد ولی با معاویه و پس از او با فرزندش یزید، بیعت کرد و در زمان عبدالملک، شبانه براى بیعت به سوى حجّاج بن یوسف رفت تا دست در دست او نهد و یک شب، بدون امام و پیشوا نمانَد تا بر مرگ جاهلى مرده باشد. حجّاج هم که مى دانست این همه، از سرِ ترس و بیچارگى اوست، تحقیرش نمود و پایش را دراز کرد، تا عبد الله، دست بر پایش نهد و بیعت کند! او هم دست بر پای او نهاد و بیعت کرد.

حاکمان اموی نقشه های بسیاری برای جذب امام علی بن الحسین(ع) پی ریزی می کردند. اما امام در برابر تهدیدها و تطمیع های آنان بی اعتنا بود. عبدالملک خلیفه ای است که تلاش هایی برای جلب نظر امام انجام می داد اما امام هربار دست رد به سینه او می زد.

قرآن مجید در بیست و نُه سوره درباره این پیامبر بزرگ، سخن گفته و نام او 43 بار در قرآن آمده است. مورخان و مفسران نوشته اند: اسم نوح(ع) «عبد الغفار» یا «عبد الملک» یا «عبد الاعلى» بوده، و از این نظر لقب «نوح» به او داده شده است که: سالیان دراز بر خویشتن یا بر قوم خود نوحه گرى مى کرد، نام پدرش «لمک» یا «لامک» بود. او عمرى بسیار طولانى داشت، و طبق صریح قرآن فقط 950 سال در میان قومش مشغول تبلیغ بود که در این مدت افراد کمی به او ایمان آوردند. او بعد از طوفان 50  یا 60 سال زندگی کرد.

بعد از سرکوب شدن عبدالله بن زبیر به دست حجاج، عبدالملک امارت حجاز را به وی سپرد. حجاج، تعداد زیادی از صحابه را کشت. پس از آنكه حجاج مكه و مدينه را مطيع ساخت، عبدالملك حكومت عراق را به وى سپرد. حجاج در کوفه خطبه ای تهدیدآمیز ایراد کرد و مردم را به شدت ترساند. در بصره نیز در بدو ورود مسجد را محاصره کرد و تعداد زیادی را همانجا کشت. بدين ترتيب حجاج در سراسر عراق حكومت وحشت برقرار ساخت و بسيارى از مردمان پارسا و بي گناه را كشت. حجاج بيست سال فرمان روايى كرد و حدود صد و بيست هزار نفر را کشت!