آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حاکمان اموی نقشه های بسیاری برای جذب امام علی بن الحسین(ع) پی ریزی می کردند. اما امام در برابر تهدیدها و تطمیع های آنان بی اعتنا بود. عبدالملک خلیفه ای است که تلاش هایی برای جلب نظر امام انجام می داد اما امام هربار دست رد به سینه او می زد.

سردمداران اموى نقشه های زیادی برای جذب امام سجاد(علیه السلام) کشیدند، اما امام سجاد در برابر تطميع ها و تهديدهاى آنان بى اعتنايى نشان مى ‏داد و هر بار كه در صدد جلب توجه آن حضرت بر مى‏ آمدند، دست رد به سينه آنها مى‏ زد. دو نمونه ياده شده در زير گواه صادقى بر اين معنا است:
1- عبدالملك در دوران خلافت خويش، يك سال در مراسم حج طواف مى‏ كرد و امام على بن الحسين(علیه السلام) نيز پيشاپيش او سرگرم طواف بود و اعتنايى به او نداشت، عبدالملك كه حضرت را از نزديك نديده بود و او را به قيافه نمى‏ شناخت، گفت: اين كيست كه جلوتر از ما طواف مى ‏كند و به ما اعتنايى نمى ‏كند؟! گفتند: او على بن الحسين است.
عبدالملك در كنارى نشست و گفت: او را نزد من بياوريد! وقتى كه حضرت نزد او حاضر شد، گفت: اين على بن الحسين، من قاتل پدر تو نيستم! چرا نزد من نمى‏ آيى؟
امام فرمود: قاتل پدرم من دنياى او را فنا كرد، ولى پدرم آخرت او را تباه ساخت، اينك اگر تو هم مى‏ خواهى مثل قاتل پدرم باشى، باش!
عبدالملك گفت: نه، مقصودم اين است كه نزد ما بيايى تا از امكانات دنيوى ما برخودار شوى.
در اين هنگام امام روى زمين نشست و دامن لباس خود را پهن كرد و گفت: خدايا قدر و ارزش اولياى خود را به وى نشان بده. ناگهان ديدند دامن حضرت پر از گهرهاى درخشاني است كه چشم ها را خيره مى‏ كند. آنگاه گفت: خدايا اينها را بگير كه مرا نيازى به اينها نيست.(1)
2- عبدالملك اطلاع پيدا كرده بود كه شمشير پيامبر اسلام در اختيار على بن الحسين(علیه السلام) است (و اين، چيز جالبى بود، زيرا يادگار پيامبر بود و مايه تفاخر. از اين گذشته نوعى مظهر حكومت به شمار مى‏ رفت. وانگهى، بودن آن شمشير نزد على بن الحسين(علیه السلام) مايه نگرانى عبدالملك بود زيرا مردم را به سوى خود جلب مى‏ كرد). لذا پيكى نزد آن حضرت فرستاد و درخواست كرد كه حضرت شمشير را براى وى بفرستد و در ذيل نامه نيز نوشت كه اگر كارى داشته باشيد من حاضرم آن را انجام دهم!
امام پاسخ رد داد. عبدالملك نامه تهديدآميزى نوشت كه اگر شمشير را نفرستى، سهميه تو از بيت المال قطع خواهم كرد (در آن زمان همه مردم از بيت المال سهميه مى‏ گرفتند امام نيز سهميه‏ اى داشت). امام در پاسخ نوشت: اما بعد، خداوند عهده دار شده است كه بندگان متقى را از آنچه ناخوشايندشان است، نجات بخشد، و از آن‏جا كه گمان ندارند ،روزى دهد و در قرآن مى‏ فرمايد: «إِنَّ اللَّـهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ‌»(2)؛(خداوند هيچ خيانتگر ناسپاسى را دوست نمى‏ دارد».(3)، (4)