اسماعیل فرزند امام ششم در زمان حیات پدر وفات نمود اما جمعى معتقد شدند اسماعیل امام می باشد و نمرده و مهدی موعود است و برخی امامت را حق او دانسته لذا گفتند: پس از او در اعقاب اوست. اسماعیلیه در معارف و احکام اسلام براى هر ظاهرى، باطنى و براى هرتنزیلى، تاویلى قائلند.

علمای معانی در تعریف فصاحت و بلاغت گفته اند: فصاحت توصیفی برای کلام است؛ یعنی کلام از حروف و کلمات نامأنوس، ناموزون و تعبیرات رکیک و گنگ خالی باشد و بلاغت، کلامی است که متناسب با مقتضای حال باشد و با هدف گوینده هماهنگی کامل داشته باشد. به دیگر سخن فصاحت به ظاهر کلام و بلاغت به محتوای کلام می نگرد.

اصولا موضوعاتى که در اسلام نجس و ناپاک شمرده شده، اسرار و علل گوناگونى دارد. آنچه در اسلام نجس شمرده شده، گاهی ذاتاً پلیدند و سرچشمه بسیارى از بیمارى ها مى باشند، مانند بول و خون، و گاهی پلیدى ظاهرى ندارند ولى آلودگى معنوى دارند که اسلام آنها را نیز ناپاک شمرده، مانند کفّار. از سویی، گاهی هم این نوع پلیدى ها مبدأ یک سلسله مفاسد اجتماعى و فردى هستند، مانند مشروبات الکلى. درست است که الکل اجسام را ضد عفونى مى کند، لکن نوشیدن آن مفاسد بى شمارى را به دنبال دارد، از این رو اسلام آنها را نجس می داند.

طبق آیه 267 سوره بقره، انفاق باید از اموال مرغوب و پاکیزه باشد، چه پاکیزگى ظاهرى و چه پاکیزگى معنوى، و نه از اموال ناپاک که خودتان تنها از روى کراهت و ناچارى می پذیرید.

تفاوت اسلام و ایمان، در این است که اسلام شکل ظاهرى و قانونى دارد و هر کس شهادتین را بر زبان جارى کند در سلک مسلمانان وارد مى شود و ممکن است انگیزه هاى مختلفى داشته باشد حتى انگیزه هاى مادى و منافع شخصى.  ولى ایمان یک امر واقعى و باطنى است و جایگاه آن قلب است نه زبان و ظاهر، و مومن انگیزه هاى معنوى دارد.