برخی می گویند شراب منافعی هم دارد؛ با نوشیدن مقدار کمی از آن، هم به منافع آن می رسیم، هم از ضررهایش در امان هستیم. در پاسخ می گوییم: این مقدار کم، معیاری ندارد و هر کسی با توجّه به شرایطش مقدار را تعیین می کند، که نتیجه آن قبح زدایی از شرابخواری است. در واقع برداشتن حرمت از مقدار کم شراب، به افراد ضعيف الايمان چراغ سبز می دهد که حريم اين قانون الهى را بشکنند، که نتیجه این سهل گیری سست شدن قانون الهی و همه گیر شدن پدیده زشت می خوارگی خواهد بود.

اصولا موضوعاتى که در اسلام نجس و ناپاک شمرده شده، اسرار و علل گوناگونى دارد. آنچه در اسلام نجس شمرده شده، گاهی ذاتاً پلیدند و سرچشمه بسیارى از بیمارى ها مى باشند، مانند بول و خون، و گاهی پلیدى ظاهرى ندارند ولى آلودگى معنوى دارند که اسلام آنها را نیز ناپاک شمرده، مانند کفّار. از سویی، گاهی هم این نوع پلیدى ها مبدأ یک سلسله مفاسد اجتماعى و فردى هستند، مانند مشروبات الکلى. درست است که الکل اجسام را ضد عفونى مى کند، لکن نوشیدن آن مفاسد بى شمارى را به دنبال دارد، از این رو اسلام آنها را نجس می داند.