آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اصولا موضوعاتى که در اسلام نجس و ناپاک شمرده شده، اسرار و علل گوناگونى دارد. آنچه در اسلام نجس شمرده شده، گاهی ذاتاً پلیدند و سرچشمه بسیارى از بیمارى ها مى باشند، مانند بول و خون، و گاهی پلیدى ظاهرى ندارند ولى آلودگى معنوى دارند که اسلام آنها را نیز ناپاک شمرده، مانند کفّار. از سویی، گاهی هم این نوع پلیدى ها مبدأ یک سلسله مفاسد اجتماعى و فردى هستند، مانند مشروبات الکلى. درست است که الکل اجسام را ضد عفونى مى کند، لکن نوشیدن آن مفاسد بى شمارى را به دنبال دارد، از این رو اسلام آنها را نجس می داند.

اصولا موضوعاتى که در اسلام نجس و ناپاک شمرده شده، اسرار و علل گوناگونى دارد:
دسته اوّل: چیزهایى که ذاتاً ناپاک و پلیدند و سرچشمه بسیارى از بیمارى ها مى باشند - مانند بول و خون و... - از این جهت اسلام آنها را نجس معرّفى کرده و لازم الاجتناب دانسته است.
دسته دوّم: چیزهایى است که پلیدى ظاهرى ندارند، ولى آلودگى معنوى دارند و همین امر سبب شده است که اسلام آنها را ناپاک بشمارد - مانند کفّار - ممکن است کافر از نظر ظاهر پاک و تمیز باشد، ولى از آن جا که داراى عقاید انحرافى است، روحاً یک نوع آلودگى دارد که هرگز با تنظیف بدن و رعایت اصول بهداشت از بین نمى رود. اسلام براى حفظ عقاید مسلمانان آنها را ناپاک شمرده است تا از آمیزش کامل مسلمانان با آنها جلوگیرى به عمل بیاورد و در سایه آن، طهارت روحى آنان محفوظ بماند و اگر آنها را ناپاک نمى شمرد و هرگونه آمیزش با آنها را اجازه مى داد، چه بسا افراد ضعیف تحت تأثیر افکار و گفتار آنها واقع مى شدند
بعلاوه، آمیزش کامل با آنها سبب نفوذ آنان در جوامع اسلامى و گستردن برنامه هاى استعمارى مى گردد، ولى آمیزش محدود با آنها بر اساس مبادلات تجارى و علمى، با توجّه کامل به جلوگیرى از خطرات آنها، ممنوع نیست؛ و لذا اسلام آن را نهى نکرده است.
دسته سوّم موضوعاتى است که این نوع پلیدى ها که گفته شد ندارند، ولى مبدأ یک سلسله مفاسد اجتماعى و فردى هستند - مانند مشروبات الکلى.
درست است که الکل اجسام را ضد عفونى مى کند، ولى آشامیدن نوشابه هاى الکلى موجب مفاسد بى شمارى است. اسلام به منظور جلوگیرى از این مفاسد، آن را نجس شمرده است تا بدین وسیله محدودیّت هایى در آن ایجاد کند و در نتیجه مردم را از آن دور نگاه دارد.
زیرا بدیهى است که اگر چیزى روزى ناپاک و نجس باشد، یک نفر مسلمان سعى مى کند هرچه بیشتر خود را از آن دور نگاه دارد و زندگى خود را به آن آلوده نسازد و همین امر باعث مى شود که از آن فاصله بگیرد؛ روشن است که این تنفّر و انزجار، تأثیر عمیقى در عدم آلودگى به مشروبات الکلى دارد و این خود یک نوع مبارزه جدّى با مشروبات الکلى است.(1)، (2)